مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

آغاز سلسله چین در تاریخ چین باستان مربوط به سال 246 پیش از میلاد است و اولین پادشاه آن شی هوانگ دی بوده است.
یکی از اقداماتی که وی انجام داد دستور به سوزاندن کتابها من جمله آثار کنفسیوس بوده است. چیزی که در این مسئله دیده میشود وجود کتاب های مختلف در سه قرن قبل از میلاد است، اگرچه چین مهد بسیاری از اختراعات و دانشمندان بوده است [لفظ بسیاری نسبی است] لکن یک نکته مهم را در خود دارد و آن این است که نمیشود وجود کتاب و دانشمند در چین باستان ثبت شود و همینطور سوزاندنشان، اما در ایران باستان که از قضا زمان تاریخ هخامنشیان هم در حدود تاریخ سلسله چین بوده است، هیچ اثری نباشد.

این به اصطلاح عقب ماندگی ایران باستان از تمدنهای همرده خودش [برسد تا زمان ساسانیان که بعنوان مثال حتی فنون محاصره قلعه را نیز که یعنی یکی از موارد مهم در جنگ بوده است، از رومیان یاد گرفته بودند] بنظر من حاکی از بی میلی پادشاهان و بزرگان این کشور به تولید علم و فرهنگ در تمامی زمینه ها و در عوض کپی و مهندسی معکوس کردن آن است. آیین زرتشت نیز در برخی موارد مخلوطی از آیینهای دیگر حتی غیر ایرانی است، هماننده ایزد بانوی آب یعنی آناهیتا که اصلی غیر ایرانی دارد.

نمونه این رفتار را امروزه نیز میتوانیم ببینیم، هماننده صنعت خودروسازی چه قبل از انقلاب و چه الآن؛ رد پای این تفکر و عمل در تمامی جنبه ها و دوران ها دیده میشود، از وادادگی کوروش و هخامنشیان در مقابل تمدن هایی همچون بابل و ... [پرستش خدایان بابلی و وجود پرستشگاه مردوک در تخت جمشید] تا غرب زدگی امثال پهلوی.