یادداشت کوتاه: جهل سیاسی در قامت آموزش و پرورش
بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از جریان اخراج معلم ساکن قائمشهر (اینجا) بدلیل اهتمام به پدیده ای بنام معلم بلاگری چندی پیش خبر اخطار به دو معلم و ممنوعیت رسمی به اشتراک گذاشتن فضای کلاس درس در فضای مجازی توسط آموزش و پرورش منتشر شد (بنگرید به اینجا) و بنده حقیر معتقدم این نشانگر جهل در رده های بالای حاکمیتی آموزش و پرورش جمهوری اسلامیست. این افراد بجای ارائه رویکرد و شیوه ای صحیح دقیقاً عین برخوردشان با مقوله هایی مثل حجاب اینجا هم روی به پاک کردن صورت مسئله آورده اند.
به اشتراک گذاشتن محیط کلاس در فضای مجازی حائز دو نقطه قوت است:
- اول اینکه میتوان بدون فرستادن بازرس یا... به کلیت محیط آن کلاس و رفتارها و شیوه معلم و نیز بازخوردهای دانش آموزان واقف شد، مقوله ای که عملاً در آموزش و پرورش ما بطور کل نادیده گرفته میشود بخصوص از بعد از استخدام رسمی شدن معلم.
- دوم آنکه میتوان از آن در جهت تبیین الگوی صحیح کلاس داری و نیز به اشتراک گذاشتن مقوله هایی مثل مشارکت دانش آموزان در موارد دینی و سیاسی در جهت تشویق دیگر دانش آموزان بهره برد.
در کنار دو مورد فوق پایش مستمر و نیز قرار دادن چارچوبی نظام مند برای معلم بلاگری باید در نظر گرفته شود تا از مخاطراتش جلوگیری بعمل آید، لکن مثل همیشه چون رویکرد جمهوری اسلامی مبتنی بر تنبلی و حرام لقمگی از بیت المال بوده [گرفتن حقوق های کلان توسط مسئولین ارشد بدون ارائه بازدهی خاص] فلذا بازهم شاهد این هستیم به سادگی آب خوردن عطای این پدیده مهم و مثبت را به لقایش بخشیده و بطور کل ممنوعش کردند. یک جا گفتند دانش آموزان و اولیاء شان راضی باشند، لکن گویا بعد وقتی دیدند باز در این صورت مواردی خواهد بود که اینان کاملاً رضایت دارند بر طبل جهل و بیسوادی خود کوبیده و بطور کل ممنوعش کردند. البته مشخص نکردند صلاح یک کودک را وقتی رضایت خودش و والدینش و معلمش ملاک نیست و عملی خلاف شرع و قانون هم بنا نیست انجام شود، آنوقت شما مسئول ملاک هستید که معلم بلاگری را بطور کل ممنوع کرده اید؟.
من از توهین بهیچ روی استفاده نمیکنم چون عیار متن های انتقادی را بشدت پایین می آورد و از همه مهمتر مؤافق با جدال أحسن و اخلاق حسنه دینی نیست، فلذا انتساب عنوان «جاهل» به برخی از مسئولین ارشد آموزش و پرورش جمهوری اسلامی از روی توهین یا عصبانیت نیست، بخاطر اسراف بیت المال به جهت بودجه و دریافتی ها در عین بازده نامناسبیست که دارند و نیز عدم اهتمام به اصلاح شیوه آموزشی و پرورشی کشور و این است که کلیت این امور را ناشی از جهل ایشان می بینم.
