مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

کورش در منابع یهود

(قسمت دوم)

کتاب منتسب به دانیال نبی (علیه السلام)

در بابهای هفتم الی دهم کتاب منتسب به دانیال نبی میخوانیم :

..........................................................................................................................

نتیجه گیری این بخش :

1 : کورش در کتاب منتسب به دانیال ، پادشاه فارس خوانده شده است .

2 : در باب هفتم ، سخنی راجع به پادشاه فارس نیست و وحش چهارم هم که وحوش دیگر را میخورد و ده شاخ داشت و بر دنیا پادشاهی خواهد کرد هیچ ربطی به پادشاهی فارس ندارد که در متن کتاب دانیال مشهود است .

3 : و اما میرسیم به باب هشتم :

در این باب سخن از قوچی با دو شاخ بلند میزند و به مغرب و شمال و جنوب [ خبری از مشرق نیست ] می تازد و وحشی در برابر او نمیتواند دوام بیاورد و این قوچ بر حسب رأی خود عمل نموده و مدام بزرگ میشود تا اینکه یک بز نر با یک شاخ بزرگ و معتبر در وسط چشمانش می آید و با این قوچ درگیر شده و دو شاخش را می شکند و قوچ را پابمال میکند و هیچ کس نمیتواند قوچ را از دست وی نجات دهد و سپس آن بز بزرگ میشود و به جای آن شاخ بلند بین چشمانش ، چهار شاخ در می آید که چهار سلطنت از قوم اسکندر اند و در تعبیر این خواب هم گفته میشود که این بز نر پادشاهی ستبر یونان است و قوچ دو شاخ پادشاه ماد و فارس .

چیزی که در این باب مشهود است تعبیر پادشاهی ماد و فارس به قوچ دو شاخ و پادشاهی یونان به بز نر با یک شاخ بزرگ در بین چشمانش که آن شاخ یعنی اسکندر کبیر است می باشد . اما اینکه گفته شد چهار شاخ نماد چهار سلطنت پس از اسکندر اند باید گفت که پس از مرگ اسکندر چون وی جانشینی نداشت میان بزرگان اختلاف افتاد و پس از مدتی [ که وقایعی در این بین می افتد ] حکومت اسکندر به چهار حکومت تبدیل میشود که قویترین و بزرگترینشان سلوکیان بودند که ایران را نیز در دست داشتند . اما اینکه گفته میشود بخاطر تعبیر پادشاهی ماد و فارس به قوچ دو شاخ کسی بخواهد کورش را ذوالقرنین بخواند در ابتدا باید گفت که منظور تمام پادشاهان ماد و فارس است و نه یک پادشاه ، پس با این استناد هر یک از پادشاهان ماد و فارس را میتوان ذوالقرنین خواند ؛ دو نکته در اینباره است:

اولاً اینکه «قرن» را در ذوالقرنین با قطعیت نمیتوان به شاخ معنا کرد .

دوم اینکه این طبق متن صریح کتاب منتسب به دانیال مراد از قوچ دو شاخ تمام پادشاهان ماد و فارس انست [ تمامشان ] ، بنابراین هیچ ربطی به ذوالقرنین ندارد چون ذوالقرنین یک نفر است و نه چندین پادشاه که در طول چند قرن حکومت میکرده اند .

4 : در باب دهم هم کسی که ظاهراً یک فرشته است می آید تا به دانیال درباره سرنوشت قومش بگوید و در انتها هم به از بین رفتن حکومت فارس و آمدن یونانیان بجای آنها اشاره شده است .

5 : در این کتاب اشاره به این شده است که این قوچ به جنوب و مغرب و شمال رفته است و نه شرق ، این در حالیست که ذوالقرنین به شرق نیز رفته و فتوحات داشته است ؛ بنابراین با همین دلیل ذوالقرنین بودن تمام پادشاهان فارس و ماد و قوچ دوشاخ کاملاً باطل میشود اگر کسی بخواهد این کتاب را سند قرار دهد ، چنانچه ذوالقرنین هم به غرب و هم به شرق رفته است اما در این کتاب اشاره میکند که این قوچ دو شاخ تنها به جنوب و مغرب و شمال رفته است و ابداً به شرق نرفته است . بنابراین این کتاب صراحتاً ذوالقرنین بودن هر یک از پادشاهان ماد و فارس را رد میکند .

در نتیجه تنها چیزی که در کتاب منتسب به دانیال نبی (علیه السلام) درباره کورش است این است که وی پادشاه فارس بوده است و البته ذوالقرنین هم نمیتواند باشد ، همین ، و قوچ دو شاخ به کل پادشاهان فارس و ماد اشاره دارد و البته بیانگر هیچ چیزی نیست چرا که مثلاً پادشاهی یونان را به بز نر تشبیه کرده که هیچ سندی دال بر صحت آن وجود ندارد و همینطور در باب هفتم سخن از چهار وحشی [ که آنها نیز یعنی نماد پادشاهان و حکومتهایی هستند ] که شیر با بال عقاب و پلنگ با بال مرغ و خرس در بین آنان است زده که نشان میدهد در این کتاب سعی شده حکومتها و پادشاهان را به حیواناتی بعضا عجیب [ با ده شاخ و یا با بال عقاب و ... ] تشبیه کند که در بابهای هفتم و هشتم مشهود است ، بنابراین همانقدر که خرس و پلنگ و بز درباره حکومتهای دیگر اعتبار دارند ، قوچ هم درباره حکومت فارس اعتبار دارد که می بینیم نه آنان و نه قوچ هیچ اعتباری در انتساب به حکومتها ندارند .

در پایان باید یک نکته را متوجه شما بکنیم و آن این است که اعتبار کتبی همچون دانیال و اشعیا و ... که جدای از تورات به نگارش درآمده اند نه تأیید شده است و نه اینکه اصلاً زمان و مکان این کتاب ها بدرستی و قطعی معلوم است. آملی کورت از ایران شناسان مشهور در اینباره میگوید:

چنانچه مشاهده میکنید حتی سند محکمی نیست که اصلاً اتفاقات مربوط به یهودیان در زمان کوروش اتفاق افتاده باشد. یوزف ویسهوفر نیز در اینباره میگوید:

چنانچه مشاهده میکنید، ویسهوفر به صراحت در تاریخی بودن مباحث عهد عتیق پیرامون کوروش و یهودیان تردید کرده و منازعه دانشمندان در اینباره را نیز بیان میکند.

ممکن است در اینجا بگویید یعنی هیچ مورخی مثلاً درباره آزاد سازی یهودیان توسط کوروش سخن نگفته است؟ در پاسخ باید بگوییم که فلاویوس قدیمی ترین مورخی که از قضا یهودی هم بوده [و طبیعی است که مطالب عهد عتیق را نه کاملاً تاریخی که حتی از جانب پیامبران مربوطه بداند] و درباره کوروش و یهودیان سخن رانده است نیز بهیچ عنوان سخنانش در تأیید عمل کوروش بعنوان عملی خیر خواهانه نیست که سوء استفاده وی را نشان میدهد و برای نمونه میتوانید به این لینک مراجعه کنید.

اندیشکده مطالعات یهود نیز دو پست درباره به اسارت در آمدن یهودیان و اعتبار کتب عهد عتیق دارد که مطالعه این پست ها میتواند مفید واقع شود.