مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

نقد مبانی اعتقادی زرتشتیان

توجه داشته باشید که نوشته های دکتر فرهنگ مهر را پر رنگ نوشته و توضیحات و نقد ها را بصورت عادی نوشته ام:

در ادیان ابراهیمی خداوند جهان را از «هیچ» آفریده است ... در سنت زرتشتی ، خلقت از «هیچ» مردود است . همچنین خداوند تنها خوبی را آفریده است . بدی ساخته و داده خدا نیست . چون خلقت همیشه با خدا و در خدا بوده است .

عین این می ماند که بگوییم ذرات بنیادی از ازل با خداوند وجود داشتند، این محال ذاتی و عین شرک و همینطور نفی کننده پدید آورنده است ممکن نیست که دره ای ناچیز که مخلوق است با خالق از ازل وجود داشته باشد، پس چه کسی این ذره را خلق کرد ؟

مدت معین برای خلقت ذکر نشده است، و خداوند هم که بی کران و کامل است ، نیازی به استراحت ندارد

اشاره به استراحت خداوند طبق تورات می کند و با گفتن  «مدت معین» اشاره به اسلام نیز میکند ، این درحالیست که خدایی که فرهنگ مهر آنرا خدای زرتشتیان میخواند آنقدر ضعیف است که تکامل پیدا میکند و خلقتش از اول برنامه ریزی شده و با قدرت نیست بلکه آرام آرام است و این عین شرک به رب و قدرت خداوند است ، چراکه آن خدایی که قادر مطلق باشد ، در مدتی معین و با اراده ی خودش دقیقاً همان کاری را میکند که همان اول میخواسته بکند و این از پایه های برهان نظم و نبودن تکامل در هستی است ؛ این خدا که تکامل پیدا میکند نباید در این چند هزار سال به غیر از آیین زرتشت و البته بعد از آن ، دینی دیگر برپایه آخرین تحولات و پیشرفت های خود و تکامل بشر نازل میکرد ؟ زرتشتیان انگار خود ، گفته خود را قبول ندارند

اصولا مفاهیم کار و استراحت ناظر به جهان محدود و آدمیان غیر کامل است. و درباره اهورا مزدا کاربردی ندارد .

این کذب محض است ، اصل وجود کار برای خداوند است ، دلیل وجود داشتن کار نیز خود خداوند است ، آن خدایی که کاری نکند در واقع همان موجود ضعیف و بیهوده ای است که قدرتی هم ندارد ، علم اثبات کرده است که بلا استثنا برای خلقت باید کار و نیروی عظیمی صرف میشده است و این  جاست که برهان جهل بی خدایان به خدای ضعیف زرتشتیان وارد میشود

فلسفه زرتشتی ، همیشه به نظر آفرینش از هیچ، و آفرینش در مدت شش روز، ناباوری نشان داده اند .

خدای زرتشتیان ذره به ذره تکامل پیدا کرده و در نهایت از درجه سیکل به درجه دکتری ارتقا خواهد یافت ، آفرینشی که از هیچ نباشد پس یعنی آن خدا را نیز وجود دیگری خلق کرده است . آفرینش فقط میتواند از هیچ باشد یعنی فقط خدا وجود داشته باشد ، در غیر این صورت همان خدای زرتشتیان را نیز خدای دیگری خلق کرده است . شاید زرتشتیان در اثر هماهنگی با فرگشت روی به چنین مهملاتی آوردند و این همان ناقص و خمیر بازی بودن آیین آنها را نشان میدهد

 در همان کتاب - منظور کتاب شکند گمانیک ویجار است - فرخ مردان داستان آدم و حوا را آن گونه که در کتب مقدس مذاهب ابراهیمی آمده، مورد تردید قرار داده .

به دلیل طولانی بودن متن و ایجاد شبهه با حرفهای بی اساس به خدای ادیان ابراهیمی از سوی کسانی که کتابی الهی ندارند یعنی زرتشتیان و این حرفها نیز در گاتهایشان به هیچ عنوان نیامده است ، فقط به بیان و نقد تفاوت ها و اختلف نظرها اکتفا می کنیم . این نکته را نیز باید متذکر شویم که در گاتها اثری از چگونگی خلقت انسان نیست .

آفرینش در سنت زرتشتی، دهشمندی و سازندگی اهورا مزدا است و از این رو شاید  « نشأت » به آن نزدیک تر باشد تا خلقت هرچند نشأت هم نیست.

دکتر فرهنگ مهر درست میگوید ، طبق آموزه های اوستا ،نمیتوان خلقت الله و خدای پدر و یهوه را با اهورا مزدا یکی گرفت ، اهورا مزدا خمیر بازی کرده و شکل داده است اما خدای واقعی واقعاً خلق کرده است ، توجه داشته باشید که این محال است که خلقتی نباشد ، بدون خلقت چیزی نخواهد بود و این را هر عاقلی می فهمد ؛ مثل این که زرتشتیان از نظر علمی و فلسفی هنوز در مرتبه بسیار پایینی اند

خداوند جهان و موجودات را شکل داده است.

نه این که خلق کرده باشد

پیش از این گفتیم که واژه هایی که آفرینندگی اهورا مزدا را در گات ها نشان می دهند داتار به چم دهنده، و تشابه چم شکل دهنده و سازنده است. اهورا مزدا از هستی خود جهان و آفرینندگان [ منظور فرشتگان مقرب است که در اوستا آمده اند ] را ساخت و داد. آفرینش همیشه با اهورا مزدا و در اهورا مزدا و در سپنتامینیو نماد آفرینش اهورا مزدا بوده است. آفرینش در خدا و هماننده او قدیم است.

این نیز نغز صریح قرآن و عین شرک است . آفرینشی که در خدا باشد ، آن خدا نیز آفریده به حساب می آید و نه خدا ، خدا آن است که خلق میکند با اراده خویش و قادر است نه این خدای ضعیفی که توانایی خلق کردن ندارد

کهن بودن آفرینش، نخستین تفاوت دین زرتشتی با دین های ابراهیمی در زمینه آفرینش است .

آفرینش کهن نیست ، بلکه این خدای زرتشتیان اصلا وجود ندارد و این شِبهه خداست نه خدای واقعی ، خدای هستی وجودیست که همه چیز را خلق میکند اما خدای زرتشتیان مخلوقی است که صرفا میتوانسته شکل بدهد ، پس چه کسی این شِبهه خدا و مخلوقات دیگر را خلق کرد ؟

دومین تفاوت این است که خدای زرتشت، آفریننده بدی و ابلیس نیست. اهورا مزدا تنها خوبی ها را آفریده است و سپنتامینیو خود تجسم همه خوبی ها در این جهان است. از همین رو اهورا مزدا خشم نمی کند، انتقام نمی گیرد و ویران نمی کند.

طبق آیین زرتشت ، حتی انسان هایی که به دوزخ بروند ، تمامشان ولو پس از طی مدت طولانی از دوزخ آزاد خواهند شد : «در گاتها گرچه شکنجه و عذاب وجدانی و روانی را مدت درازی فرض کرده ولی دایمی و ابدی نبوده و محدود می باشند و حدود آن روزی به پایان رسد که روز رستاخیز فرا رسد و به فرمان اهورا مزدا روان گناهکاران نیز از عزاب جهنمی رهایی یابند ».

منبع: کتاب خداشناسی زرتشتی (از باستانی ترین زمان تا کنون) ؛ نویسنده : مانک جی نوشیروان جی دهالا ؛ برگردان به فارسی : دستور رستم شهزادی ؛ صفحه 89

باید این را متوجه بود که منظور از روز رستاخیز در آیین زرتشت ، قیامت ادیان ابراهیمی نیست ،این روز فقط مربوط به آیین زرتشت میباشد چراکه در ادیان ابراهیمی ، روز رستاخیز تازه شروع محاکمه است نه پایان عذاب و در اسلام ، مشرکین هیزم جهنم بوده و به هیچ عنوان از دوزخ رها نخواهند شد . این مسئله که یک گناهکار رها میشود در حقیقت پوچ بودن این دنیا را نشان میدهد که هرچه گناه کنم بالأخره آزاد خواهم شد، بگذریم که اصلا گناه و صواب به درستی در گاتها بیان نشده است

سومین تفاوت این است که در دین زرتشت، اهورامزدا نیازی ندارد. اهورا گوهر رسایی و کمال است. در دین زرتشتی، پرسش این که چرا خداوند جهان با آدمیان را خلق کرده، مطرح نمی شود. خلق کردن در ذات خداوند است. خلقت آدمی هم جزئی از خلقت کلی است و محتاج دلیل خاص نمی باشد.

پس بازی اش گرفته این خدا که هی مدام بیهوده خلق می کند ؟ برای چه مرا خلق کرد؟ مگر من مسخره ی این خدا هستم که بی دلیل مرا خلق کند؟ دلیلش چه بود که مرا به این جا فرستاد ؟ چرا این رنج زندگی دنیا را به من تحمیل کرد ؟ خلقت بی هدف و دلیل یعنی خدای بیکار و علاف ! این خدا باید سینما برود نه این که بی دلیل خلق کند و همه را بازی بدهد ، عین بچه میماند این خدا ؛ و همین طور این یعنی قبول نکردن ربّ بودن خداوند که ما ربّ بودن خدا را جلوتر اثبات خواهیم کرد ، و اما وجود دیگری نیز بود که به ربّ بودن الله کافر بود : و کان الشیطان لربّه کفورا

آدمی وظیفه ی ویژه ای دارد. او به عنوان همکار اهورامزدا باید در پیشرفت جهان و آفرینش ، کار و کوشش کند. ... اهورا مزدا با کمال خود، نیازی به این همکاری ندارد. ولی، این همکاری ضامن خوشبختی آدمی است.

همکاری ؟! آنهم همکار افتخاری ؟ خدا مسخره نمیشود با این خزعبلات ؟ مگر خدا را چه تصور کردند که انسان ناچیز و ضعیف را همکار او خواندند ؟ کدام همکاری ؟ کدام پیشرفت ؟ من حتی در این کره زمین یک همکاری کوچک هم در آفرینش نداشته و ندارم ، چه رسد به جهان ! من اصلاً کاره ای نبودم موقع آفرینش ، این انسان ها آن وقت که آتش را تقدس میکردند و پسر خدا میخواندند و حکومت داشتند کجای جهان همکاری با خدا میکردند که نتوانستند حتی حکومت دلخواه خویش را نگاه دارند ؟ این ها چه کسانی هستند که حرف از همکار افتخاری بودن میزنند حال آنکه نه کتابی و نه پیامبری و کلاً هیچ چیزی از خدای خود ندارند ؟ همکاری در در پیشرفت جهان ، آنهم با خدای عزوجل؟ من ناچیز چکاره ی این جهان پهناورم که این چنین ادعایی بکنم؟ البته اگر منظورشان از خدا همان شِبهه خدای مخلوقی باشد که جهان را فقط شکل میدهد ، البته که شاید من هم بتوانم کمی خمیر بازی کنم . به چه حقی این دروغ ها را به خداوند نسبت میدهند حال آنکه خداوند بر آنان وحی نفرستاده است ؟ اینان چکاره اند ، پیامبر و یا فرشته و یا خود خدا اند ؟ وقتی پیامبر نیستند و در هیچ کتاب الهی این مهملت گفته نشده است پس به چه حقی اینها را به خدا نسبت میدهند ؟ و این است جواب دروغگویان : لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ

چهارمین تفاوت این است که پیدایش(آفرینش) آدمی در فراگرد کلی و پیش رونده آفرینش بوده و هست و از این رو تکامل جزء آفرینش است.

کدام تکامل ؟ این خدا مگر مخترع و یا کاشف است که مدام آزمون وخطا کند و آفرینش یاد بگیرد یا چیزی را در خود یا آفرینشش کشف کند و باعث پیشرفتش شود ؟ و یا شاید هم موجودی حیوانیست که رشد کند و تکامل پیدا کند تا بتواند خود و آفرینش خود را بهتر کند ؟ مگر موتور خودرو است که بخواهد تیونینگ شود یا اجزایش بهبود یابند ؟ کجا و چطور این خدای زرتشتی ها این ها را به اینان وحی کرده است ؟ انسان و مخلوقات هیچ ربطی به تکامل ندارند ، خداوند جدا از خلقتش و خلقت جدا از خالقش است ، تنها این طور میتواند خدایی وجود داشته باشد که قاهر و اولی بر هستی باشد و غیر از این فقط خدایی ضعیف و خوار است که از مخلوقاتش جدا نیست و در این صورت باید مخلوقاتش را نیز به نوعی از ذات خدا بدانیم که در کل وجود خدا اشکال پیدا میشود ، مخلوقی که از خود خدا باشد ! در این صورت من جزئی از خدایم و ... در این صورت خدا فقط موجودی پست است که از هزاران وجود دیگر تشکیل شده است ؛ این محال ذاتیست

هم چنین مقایسه مشی و مشیانه (دو گیاهی که بنا به گفته اوستا از زمین روییدند و هریک درخت تنومندی شدند و سپس یکی تبدیل به مرد و یکی تبدیل به زن شد) با آدم و حوا در دین های ابراهیمی، قیاس مع الفارق است.

تکذیب الهی بودن قرآن و تورات و انجیل از کسی که در دینش نهایتا بیست صفحه با وجود اختلافات منتسب به پیامبرشان است که در آنهم هیچ کدام از این گفته ها تأیید نمیشود و البته تناقضی آشکار دیده میشود [ که در این وبلاگ بیان شده است ] ؛ متأسفانه کل فلسفه زرتشت چیزی نیست جز دروغ بستن به خدا که هم از نظر عقلی و فلسفی و هم از نظر علمی پر از عیب است و ما بسیاری از عیوب آنرا بیان کردیم

منبع: کتاب دیدی نو از دینی کهن (فلسفه زرتشت)؛ نویسنده: فرهنگ مهر؛ صفحات 42 الی 45

فرهنگ مهر: متولد 1923 میلادی ، مصادف با 1302 شمسی؛ دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه لندن و در حال حاضر استاد بازنشسته روابط بینالملل دانشگاه بوستون - چهارمین دانشگاه بزرگ خصوصی آمریکا - است . او معاون نخست وزیر ایران - در زمان هویدا - و رئیس دانشگاه پهلوی شیراز بوده است. وی مدت زیادی ریاست انجمن زرتشتیان را بر عهده داشت و در مجامع سیاسی داخلی و خارجی از سرشناسان این اقلیت بود . او تنها زرتشتی است که مقامی در کابینه وزراء ایران داشته است.

شکند گمانیک ویچار یا گزارش گمان شکن: کتابی به زبان پهلوی و از کتابهای نسبتاً مهم زرتشتیان است . این کتاب برای اثبات بنیادهای دین زرتشت و برای رد کردن دینهای یهودیت، مسیحیت، آیین مانوی و تا حدی اسلم بوده و نویسنده این کتاب فردی به نام مردان فرخ پسر اورمزدداد است . او در زمان فرمانروایی مأمون خلیفه عباسی دست به نوشتن این کتاب زده است . اصل مطالب این کتاب همان بود که فرهنگ مهر بیان کرد و ما آنرا رد کردیم.

 چرا یک انسان اهل علم و تفکر باید بخواهد زرتشتی بشود؟.