مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

در دین مبین اسلام، ازدواج امری است مستحب، چه برای زن و چه برای مرد، فقط در صورتی واجب میشود که زن یا مرد اگر ازدواج نکنند به گناه گرفتار شوند که در این صورت هم چه برای زن و چه برای مرد کاملا مسئله یکسان بوده و البته این امری است کاملا عقلانی که زن و مردی اگر به گناه می افتند ازدواج بر آنان واجب شود. در صورت ازدواج نکردن هم فرد فقط از ثوابی بزرگ محروم خواهد شد و در این ازدواج نکردن و از دست دادن ثواب هم میان زن و مرد هیچ گونه تفاوتی نیست چرا که زن و مرد در اسلام با هم برابرند. اما در آیین زرتشت پیرامون مبحث ازدواج خرافات و جنسیت زدگی عجیبی به چشم میخورد، در این آیین که همواره شاهد برتر پنداشتن مرد نسبت به زن بوده ایم تا جایی که زن را همرده بچه و برده میگرفته اند [بنگرید به اینجا] بین زن و مردی که ازدواج نکنند نیز 180 درجه وضع تفاوت دارد.

بنگرید به متنی از شایست ناشایست از کتب معتبر زرتشتیان:

ek en ku mard ka zan ne kuned, margarzan ne bawed. ud zan ka soy ne kuned, margarzan oh bawed. Ce,zan be pad ham-gumezisnih i abag mar.dan, frazand ne bawed ud paywand az-if ne rawed, ud mard jud az zan , ka abestag — ciyon pad jud-dew-dad guft ested — be gowed, paywand i tan i pasen fraz rawed
 

28 : اشاره به مضمون وندیداد 18 بندهای 45 تا 52 است که در آن احتلام و دعای مربوط به آن مورد گفتگوست ، و می آید که اگر آن دعا خوانده شود، در تن پسین، یعنی پس از رستاخیز، فرزند به او باز داده خواهد شد.
 

فرگرد 18 بندهای 45 الی 52 از ترجمه اوستای دکتر دوستخواه (که ترجمه ایست از ترجمه وندیداد جیمس دارمستتر):
 

ای دروج تیره روز و تبهکار!

پس دروج دیو نیرنگ باز پاسخ داد :

سومین نرینه من کسی است که هنگام خواب منی فرو ریزد. [ در خواب جنب شود ]
 

سروش پارسا ، گرز آخته در دست، از دروج پرسید:

پس دروج دیو نیرنگ باز پاسخ داد :

ای سروش پارسای برزمند !

اوبدین ...
 

من این مرد را به تو می سپارم. تو این مرد را در روز بزرگ رستاخیز به من باز پس ده . او را بسان مردی شناسای «گاهان» و «یسنه»، مردی دین آگاه و پاسخ گوی رازهای دین، مردی خرد مند و زیرک و تن - منثره به من باز پس ده.
 

[ اینرا بیان میکند که مردی که منی خویش را در رخت خواب میریزد و جنب میشود با خواندن دعا و ... این منی فرزندی خواهد شد و در روز رستاخیز این فرزند را به وی میدهند ، بدون این که با زنی آمیزش داشته باشد ، همانگونه که کتایون مزدا پور بیان کرد ]
 

منبع: اوستا، کهن ترین سرودها و متن های ایرانی؛ گزارش و پژوهش: جلیل دوستخواه؛ جلد دوم؛ چاپ دهم؛ انتشارات مروارید.
 

دروج دیو آسا پاسخ داد و گفت ، ای سروش مقدس بلند قامت سومین نرینه من مردی است که نطفه خود را در خواب بیرون ریزد ( یعنی محتلم شود ) .
 

این مرد است که مرا آبستن میسازد همچنانکه نرینه های دیگر مادینه ها را آبستن میسازند و نطفه خود را در آنان میریزند .
 

از این راه است که وی آبستن بودن مرا ویران سازد همچنانکه یک گرگ چهارپا کودک را از شکم مادر بیرون کشد و پاره نماید .
 

و سپس به اسفندارمذ چنین گوید . ای اسفندار مذ ، من این مرد را بتو می سپارم تا در جهان نوین به من برگردانی . مردی که گاتها تعلیم یافته ، یسنا تعلیم یافته ، پاسخ پرسش ها را تعلیم یافته ، دانا و هنرمند است و اطاعت از آئین در وی تجسم یافته باشد .
 

تو باید نام وی را آذرداد ، آذر نژاد ، آذر زنتو ، آذر دهیو و هر انچه از آذر و آتش ترکیب یافته باشد نام گذاری.
 

منبع: وندیداد اوستا، مجموعه قوانین زردشت؛ نویسنده: جیمس دارمستتر؛ مترجم: موسی جوان؛ ویراستار: علی اصغر عبداللهی؛ چاپ دوم؛ انتشارات دنیای کتاب.