اشفعی لی یا ام ابیها
بسم الله الرحمن الرحیم
درست خاطرم باشد سال پیش بود که شبهه ای توجهم را جلب کرد و آن اینکه چرا روز ولادت بانوی دو عالم فاطمه الزهرا (سلام الله علیها) روز مادر نامگذاری شده و ایشان دارای منزلتی زیاد بیان شده اند؟!، افرادی که این شبهه را مطرح میکردند طیف نسبتاً مختلفی از جبهه براندازان مخالف دین مبین اسلام بودند، از فمینست ها تا باستان پرستان و... . با خودم گفتم آیا صرف اینکه ایشان معصوم بودند کفایت میکند برای این جایگاه بزرگی که در دین اسلام پیدا کردند؟! پاسخ مشخصاً منفی بود، اساساً من جمله مواردی که در عصمت مورد توجه من است اول اختیاری بودن آن است (عصمت جبری نیست، فرد باید با اختیار خود، شایسته بودن خود را برای نائل شدن به آن اثبات نماید، ارزش والایی که عصمت اهل بیت علیهم السلام دارند در نظرم در وهله اول بهمین اختیاری بودن آن است) و دوم شرایطی است که فرد در آن عصمت خود را به لطف خداوند حفظ کرده است. مدتی از نظر ذهنی درگیر مورد دوم بودم تا ببینم آیا میتوان چیزی علاوه بر مقوله عصمت اضافه کرد یا خیر تا اینکه اخیراً ماجرای بانو عایشه آمد در ذهنم و اینکه مشخصاً جایگاه همسری حضرت محمد بن عبدالله (صل الله علیه و آله و سلم) بعلاوه علایق شخصی و... ایشان باعث شد آن اتفاقات و مواضع رقم بخورد و این نقش مشهود را در تاریخ صدر اسلام و مذاهب اهل تسنن ایفا کنند.
حالا می پرسید بانو عایشه چه ربطی به ام ابیها دارد؟ خب ایشان مصداقی هستند در مقیاسی کوچکتر از فاطمه زهرا اگر لغزش میکردند، مشخصاً خانمی که پاره تن پیامبر نامیده شده بود و همسر جانشین ایشان بود و تا جایی نزد خاتم الأنبیاء منزلت یافتند که مادر پدر خود لقب گرفتند و نیز تنها فرزند رسول الله از بانو خدیجه کبری (سلام الله علیها) بودند در صورت اراده میتوانستند نقشی بسیار بزرگتر و در خور توجه تر از بانو عایشه ایفا کنند اما ترجیح دادند فدای دفاع از ولایت همسرشان شوند. در آن لحظات براحتی مشابه ابوسفیان میتوانستند زبان به اعتراض و خواستن سهم از حکومت کنند، یا میتوانستند علناً نفرین کنند و بنی هاشم را بر علیه اهل سقیفه تحریک کرده و باعث و بانی جنگی شبیه به جمل شوند، میتوانستند حداقل شوهرشان را تحریک به سازش و سهم خواهی از حکومت با ابوبکر و عمر بن خطاب بکنند، میتوانستند حداقل در بدترین حالت در قبال رضایت از حکومت ابوبکر فدک را مطالبه کنند، اما نه تنها هیچ یک ازین مواضع را اتخاذ نکردند، نه تنها شروع به روایت های مکرر کردن از پیامبر و ایجاد جریانات خاص در صدر اسلام نکردند، نه تنها ذره ای از دستور رسول خدا (صلوات الله علیه) کوتاه نیامدند، بلکه بر دین و ایمان خود با وجود تمام لغزشهایی که افراد بزرگی را در میان صحابه و... در برگرفت، ماندند و جان خودشان را هم فدای امر الهی ولایت کردند.
در این پست نمیخواهم به این مقوله بپردازم که عموماً در حال حاضر به غلط الگوی زندگی زنان وارون شده است (بنگرید به اینجا) و نتیجتاً شبهه کننده نه مطلق و بر اساس استدلالی منطقی که بنابر تفکرات خودش این شبهه را مطرح کرده است، میخواهم بیان کنم اینکه فردی حاضر باشد از تمام لغزش ها و منفعت های ریز و درشت مادی بگذرد و خود را به آن شکل در دفاع از عقیده ای که در آن زمان به غایت نادر شده و گویی به فراموشی داشت سپرده میشد تا شهادت به خطر اندازد آنهم وقتی بسیاری از افراد مشابه براحتی از راسخیت در آن عقیده دست کشیدند و دین خود را به طمع سوء فروختند، جایگاه والا و منزلت عظیم آن فرد را میرساند. عصمت ایشان در آن شرایط پر لغزش پر خطر یقیناً اراده والا و جایگاه بزرگ ایشان را میرساند. اهل تملق دروغین ابداً نیستم، اگر پستهای وبلاگ را خوانده باشید به متد فکری ام پی خواهید برد و اینکه هر لحظه حاضرم در صورتی که از نظر منطقی به من اثبات شود از دین اسلام خارج بشوم، کما اینکه یکبار خارج و دوباره مسلمان شدم تا با صراحت بگویم اسلام من حاصل عقل و منطق و تحقیق است نه تقلید و دین آباء و اجدادی. آنچکه در وصف این بانوی بزرگوار گفتم عین حقیقت و به مثابه روشنی نور خورشید مبرهن میدانم.
تفاوت فردی که خود را برای عقیده راستین ولایت در خطر می اندازد با سلفی که جان خود را برای عقیده ای پوچ و باطل تلف میکند یا موارد مشابه در این است که در مورد اول نشان داده شد که اساساً مورد دفاع این چنینی از ولایت در آن زمان و مکان بشدت نادر و در اقلیت محض بوده و حتی بنابر تفکرات سلفیون حال حاضر هم باشد می بایست سازش با ابوبکر انجام میشد نه دفاع جانانه از ولایت، از طرفی مبنای عقلی-منطقی قوی دارد و بخش مهمی از دین مبین اسلام بوده، هست و خواهد بود بر خلاف موارد دیگر. بنابراین این دو مورد قابل قیاس و مشابه پنداری بهیچ روی نیستند. حالا از باستان پرستان بپرسید، از آتئیست ها بپرسید، از هر کسی که این شبهه چرایی روز مادر را مطرح میکند بپرسید، آیا بانویی را سراغ دارند اینطور از همه چیز خود برای حکم خدا بگذرد حتی به قیمت در خطر افتادن جان فرزندان خود در حالیکه براحتی میتوانست در ذهن خود مشابه برخی صحابه توجیه کرده و هم به اصطلاح به زعم خود خدا را داشته باشد هم خرما را؟! من بخاطر ندارم این چنین فردی در میان شخصیت های مورد توجه این افراد وجود خارجی داشته باشد.
ولادت بانوی دو عالم مبارک
