مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در این قسمت میخواهیم سه کتاب را معرفی بکنیم که این سه کتاب اگرچه تاریخی اند اما در دوتای آنان اثری از کورش ندیدیم:

 

1: شیرازنامه

نویسنده: ابوالعباس احمدبن ابی الخیر زرکوب شیرازی. در این کتاب ما اثری از فردی به نام کورش یا کبرش و ... ندیدیم، فهرست اسماء الرجال قسمت مربوط به حرف «ک» این کتاب را اینجا میگذاریم:

 

 

 

2: شیرازنامه

نویسنده: معین الدین احمد زرکوب شیرازی. در این کتاب ما اثری از فردی به نام کورش یا کبرش و ... ندیدیم، فهرست اعلام بخش حرف «ک» این کتاب را اینجا میگذاریم:

 

 

 

 

3: تاریخ روضه الصفا (قرن نهم هجری قمری) [با توجه به اینکه سال وفات نویسنده این کتاب را 903 یا 904 هجری قمری بیان کردند به احتمال قوی حداقل این قسمت های کتاب در همان قرن نهم نوشته شده است فلذا زمان آنرا در این پست قرن نهم قرار دادیم.]

نویسنده: محمد بن‌ خاوند شاه بن‌ سید برهان‌ الدین:

 

 

 

 

 

چنانچه می بینید در روضة الصفا هم هماننده بسیاری از منابع دیگر، کورش فردی دست نشانده بهمن بن اسفندیار [البته روضة الصفا، لقب دراز دست را نیز برای وی بیان میکند] که از پادشاهان کیانی بوده معرفی شده است. در این کتاب صراحتاً نام کورش آمده و وی را زیر دست یک شاه و البته از نسل لهراسب و از طرف مادری نیز از نسل بنی اسرائیل میخواند و به آزادی یهودیان به فرمان بهمن بن اسفندیار و بدست کورش اشاره کرده البته در ادامه احتمال دیگری را هم درباره بخت النصر و آزادی یهودیان بیان میکند اما درباره موضوع بحث ما، پادشاه بودن کورش را رد و وی را دست نشانده بهمن شاه میخواند. این کتاب همچنین درباره کیخسرو حرف زده است و سلطنت کیخسرو را بسیار قبل از سلطنت بهمن بن اسفندیار خوانده بگونه ای که بین کیخسرو بن سیاوش و بهمن بن اسفندیار این پادشاهان طبق این کتاب حکومت کرده اند:

 

 

چنانچه می بینید چند نسل بین کیخسرو بن سیاوش و بهمن بن اسفندیار فاصله است و این یعنی کورش هیچ ربطی به کیخسرو و ... ابداً ندارد چنانچه روضة الصفا صراحتاً اینرا بیان میکند.

....................................................................................................

 

نتیجه گیری بخش نهم

 

1: اینکه هیچ اثری از کورش در دو کتاب شیرازنامه نیست، میتواند مؤید ناچیزی کورش در منابع ایرانی باشد.

2: روضة الصفا هم هماننده لب التواریخ کورش را فردی دست نشانده بهمن بن اسفندیار و البته کسی که به فرمان بهمن شاه یهودیان را آزاد کرد میخواند [البته لب التواریخ لقب دراز دست را برای بهمن بن اسفندیار بیان نمیکند].