مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

در این قسمت میخواهیم کورش را در این کتاب بررسی کنیم:

نام کتاب: آثارالباقیه عن القرون الخالیه (قرن پنجم هجری قمری)

نویسنده: ابوریحان محمد بن احمد بیرونی

در این کتاب درباره کورش میخوانیم:

ابتدا باید بگوییم که این دیدگاه که برخی در فضای مجازی مطرح میکنند آنهم با یک عکس نوشته ساده نیم خطی که ابوریحان بیرونی میگوید کورش همان خسرو است!! [توجه داشته باشید که کیخسرو از دو قسمت کی + خسرو تشکیل شده و کی لقبی است که برای شاهان سلسله کیانی بکار میرفته و مراد از آن آنچنان که در شاهنامه مشهود است شاه بوده است عین اینکه بگوییم شاه خسرو و مشهود است که این نام هیچ قرابت لفظی یا معنوی هم با کوروش ندارد]؛ این عمل باستان پرستان مضحک و مصداق ادعای کذب است. ابوریحان بیرونی دیدگاه خاص و منحصر به فردی راجع به کورش ندارد و اینکه کسی بگوید کورش را پادشاه ایران میدانسته، خیر اینطور نیست و ابوریحان بیرونی کورش را بعنوان پادشاه ایران ابداً قبول ندارد چه رسد به اینکه او را بخواهد با کیخسرو تطبیق دهد!!. این پستی که مشاهده میکنید به لطف خدا و مدد صاحب الزمان (عج) کامل ترین پست درباره کورش در آثارالباقیه است که در هیچ جای دیگری به این کاملی بدان پرداخته نشده است.

ابوریحان بیرونی از قول مسیحیان [ و البته به نقل از منابع یهود ، چنانچه مسیحیان کتب عهد عتیق را قبول دارند ] بیان میکند که کورش شاهی بوده است ، البته معلوم نیست شاه ایران یا بابل یا شاه بابل بصورت زیر دست شاه ایران بوده است [ آنچنان که در قسمت های قبل هم دیدیم برخی تواریخ کورش را پادشاه بابل بصورت زیر دست شاه ایران میدانسته اند ] :

در ادامه متن صفحه 25 که در بالا مشاهده می نمایید، ابوریحان بیرونی در صفحه 26 کتاب خود سخن از اختلاف بین سلطنت کورش با پادشاهی اسکندر بیان میکند و در اینجا نیز نمیگوید این کورش شاه کجا بوده است و آنچنان که بیان میکند « چه، عبارت بیت المقدس در سال سوم از پادشاهی کورش بوده است » این بعلاوه گفته های قبل، یعنی وی کورش را به نقل از منابع یهود و نصاری در اینجا دارد بیان میکند:

ابوریحان بیرونی در صفحه 29 کتاب خود بیان میکند که کورش عامل شاه ایران بهمن بر بابل بوده است و این در حالیست که در منابع یهود کورش شاه ایران است اما ابوریحان بیرونی در اینجا درباره تعداد نسخ تورات سخن میگوید اما ادعای یهودیان را قبول نداشته و کورش را دست نشانده شاه ایران بهمن معرفی میکند :

حال میرسیم به بیان پادشاهان بابل در گفته ابوریحان بیرونی که وی این جدول را قبول داشته و در انتها به این مهم اشاره میکند :

چنانچه مشاهده میشود ، ابوریحان بیرونی بیان میکند که این پادشاهان بابل زیر دست پادشاهان سلسله کیانیان بوده اند و تنها چهار پادشاه فوق را بیان میکند که قبل از تسلط آشوریان بر بابل ، بر آن حکومت میکرده و مستقل بوده اند و سپس به بقیه حکام بابل میپردازد که پیشتر اشاره کرد ایشان زیر دست شاه ایران بوده اند :

چنانچه دیده میشود ، ابوریحان بیرونی ، کورش و قومبوسوس و داریوش را از حکام بابل که زیر دست شاه ایران بوده اند خوانده است ، چنانچه پیشتر به این مهم اشاره کرد و این یعنی ابوریحان بیرونی نیز هماننده بسیاری از تواریخ ایرانی دیگر، کورش را زیر دست شاه ایران میدانسته است .

ابوریحان بیرونی در بیان پادشاهان کیانی، آنان را ستمکار خوانده است :

چنانچه در گفته زیر می بینید، ابوریحان بیرونی جدول فوق را قبول داشته و عقیده وی همین بوده است و آنرا نزدیکترین اقوال میخواند که محل اجماع و اتفاق اصحاب تاریخ است. این در حالیست که در جدول فوق نه خبری از کورش است و نه سلسله ی هخامنشیان و اینان در تاریخ و شاهان ایران وجود خارجی ندارند طبق دیدگاه ابوریحان بیرونی .

ابوریحان بیرونی آنچنان که در گفته فوق گفته است، شروع به نقل دیدگاه حمزه اصفهانی میکند :

چنانچه دیده شد، در گفته فوق نیز خبری از کورش و سلسله هخامنشیان نیست و اینان در تاریخ ایران جایگاهی ندارند .

ابوریحان بیرونی سپس به نقل دیدگاه اهل مغرب [ یونانیان و رومیان ، چنانچه در میان تواریخ و هیچ یک از مورخین چه در زمان ابوریحان و چه قبل تر از آن، متن یا فردی که در مغرب زمین باشد را نداریم که کورش را شاه خوانده و بخواهند آنرا با یکی از شاهان ایران یکی بنامند و یا اصلا درباره ایران باستان سخن گفته باشد] پرداخته و میگوید :

ابوریحان بیرونی در گفته فوق ، اختلافات اساسی تاریخ اهل مغرب با دیدگاه خود و احتمالاً تواریخ ایرانی را اینطور بیان میکند :

1 : در نامهای پادشاهان .

2 : مدت پادشاهی .

3 : اخبار دیگر .

4 : از همه مهمتر آنجا که ابوریحان بیرونی گفت : « ملوک [ پادشاهان ] ایران را با عمّال [ عامل ] ایشان در بابل روی هم رفته نامبرده اند » نکته اصلی همینجاست، کورش را در تواریخ ایرانی عمدتاً از عاملان شاهان ایران در بابل خوانده اند که خود ابوریحان بیرونی هم این دیدگاه را قبول داشته و کورش را در جدولی که بعنوان شاهان ایران می آورد بیان نمیکند . حال ابوریحان بیرونی میگوید که اهل مغرب آمده و شاه ایران و عاملش در بابل را یکی گرفته و روی هم رفته نام برده اند و در اینجاست که مشخص میشود کورش را هم که عامل شاه ایران بوده ، تاریخ اهل مغرب با یکی از شاهان ایران آنرا یکی بگیرند و ابوریحان بیرونی به این اختلاف اساسی اشاره کرده و آنرا بیان میکند .

همچنین ابوریحان بیرونی بیان کرد که در نامهاهم اینان اختلاف دارند و این یعنی نام این شاهان هم مورد تأیید وی نیست و باید در جای دیگری از کتاب شاهان ایران مورد تأیید ابوریحان بیرونی را پیدا کنیم که البته ما بدان پیشتر اشاره و آنرا بیان کردیم که در آن اثری از کورش و یا سلسله هخامنشیان نبود .

چنانچه دیده شد، اهل مغرب کورش را که عامل شاه ایران بوده با شاه ایران کیخسرو یکی گرفته اند و این یعنی کورش عامل کیخسرو در بابل بوده که اهل مغرب وی را با کیخسرو یکی گرفته اند [ طبق دیدگاه و خلط مبحث تاریخ اهل مغرب که ابوریحان بیرونی بیان کرد ، چراکه در تواریخ ایرانی و البته دیدگاه خود ابوریحان بیرونی ، کورش عامل بهمن یا گشتاسب بوده است اما تاریخ مغرب آنرا به زمان کیخسرو برده است و این میتواند برگردد به همان اختلاف در اخبار دیگر که ابوریحان بیرونی بدان اشاره کرد ] . جدای از اینها، ابوریحان بیرونی به ستمکار بودن پادشاهان سلسله کیانیان اشاره کرده و بنابراین چه کیخسرو و چه کورش افرادی ستمکار از دیدگاه ابوریحان بیرونی اند .

..........................................................................................................................

نتیجه گیری قسمت بیست و ششم

1 : ابوریحان بیرونی وجود سلسله ای به نام هخامنشیان را تأیید نکرده و این چنین سلسله ای برای شاهان ایران به نظر وی اصلاً وجود ندارد .

2 : ابوریحان بیرونی کورش را به عنوان شاه ایران قبول نداشته و وی را بعنوان شاه بابل ، زیر دست شاه ایران می آورد و در جای دیگری بیان میکند که زیر دست بهمن بن اسفندیار شاه ایران و احیا کننده بیت المقدس است .

3 : ابوریحان بیرونی همچنین سخن از کورشی میزند که پدربزرگ شاه ایران لهراسب بوده است و این در حالیست که پدربزرگ کورش هخامنشی هم نامش کورش بوده است ؛ جدای از این، چنانچه دیده شد، در تاریخ اهل مغرب نیز قمبوزس [ که شاید همان کمبوجیه باشد ] فرزند لهراسب خوانده شده است . این دو دلیل این احتمال را باعث شده است تا برخی بگویند لهراسب بیشترین تطبیق را با کورش هخامنشی دارد ، اگرچه که خود ابوریحان بیرونی این دیدگاه را قبول ندارد . معلوم نیست باستان ستایان افراطی جاهل، به چه دلیل سعی در کلاهبرداری داشته و جعلیات و خرافات خود را میخواسته اند به مردم ایران بخورانند ، گویا اینان نمیدانند همه عین آنان جاهل نیستند . بهرحال که این پست خدا را شکر بطور محکم در دهان آنان زده است .

بنابراین در کتاب آثار الباقیه نیز هماننده بسیاری از تواریخ ایرانی دیگر، کورش پادشاه ایران نیست و سلسله ای هم به نام هخامنشیان وجود خارجی ندارد .

دکتر محمد معین بررسی کاملی را درباره پادشاهان در آثارالباقیه انجام داده است و ما قسمتهای مربوط به کورش آنرا در این جا بیان میکنیم :

چنانچه دیده شد ، دکتر معین نیز بیان کرد ابوریحان بیرونی کورش را شاه ایران نمیدانسته و عامل بهمن بن اسفندیار میدانسته است . همچنین دکتر محمد معین یکسان پنداری کیخسرو و کورش را فاقد اعتبار و عاری از حقیقت میداند که البته بدیهی است [ چنانچه پروفسرو کریستین سن نیز کیخسرو را برای دوران پیش از تاریخ بیان کرد ] .

چنانچه دیده شد قورس که معرب اسم کورش است و در حقیقت این نام با نام کورش یکی است اما در جدولی که ابوریحان بیرونی در کتاب خود آورده است [ که ما تصویرش را در همین پست نشان داده ایم ] قورس و کورش را دو پادشاه جدا معرفی شده اند که دکتر معین نیز به این اشتباه اشاره کرد . بنابراین در کتاب آثار الباقیه کیخسرو هیچ ربطی به کورش نداشته است و نام کورش بصورت قورس جدای از کیخسرو نیز آمده است .

دکتر معین همچنین تطبیق لهراسب با قورس [ و به طبع با کورش ] را نیز صحیح ندانسته و با دلیل آنرا رد میکند .

دکتر معین همچنین بیان میکند که قومبسوس یا قمبوزس همان کمبوجیه دوم فرزند کورش دوم است .

استاد محمد تقی بهار (ملک الشعرا) نیز درباره دیدگاه ابوریحان بیرونی پیرامون کورش و داریوش و کمبوجیه میگوید :

چنانچه مشاهده میشود استاد محمد تقی بهار میگوید :

« ابوریحان وی را [ کورش را ] و داریوش و کمبوجیه و غیره را از پادشاهان بابل دانسته است . » این بر طبق متن صریح آثار الباقیه است که استاد بهار بدان اشاره کرده است و در آن شکی نیست و آنچنان که در متن آثارالباقیه دیدیم ایشان پادشاه بابل بوده اند از جانب پادشاه ایران .