مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

در این پست میخواهم ترجمه آهنگ «Coma white/اغمای سفید» از برایان هنری وارنر با نام هنری مریلین منسون [ترکیب نامهای مرلین مونرو (بازیگر مشهور) و چارلز منسون (قاتل زنجیره ای)] را قرار بدهم. این آهنگ جزء موزیک های معروف این خواننده بوده که به کرات توسط پلتفرم ها مختلف از آن استفاده شده است. مریلیون منسون در ادبیات رایج داخل کشور عموماً شیطان پرست نامیده میشود لکن من سند معتبری دال بر این مقوله ندیدم. منسون در زمانی از طرف آنتوان لاوی بنیانگذار کلیسای شیطان کشیش افتخاری این کلیسا شد لکن آنطور که بعداً در مجله قهرمان میخوانیم این چیزی نیست که بتواند وی را شیطان پرست معرفی کند (بنگرید به اینجا).

منسون بنظر میرسد نسبت به مسیحیت و یهودیت دیدگاه بشدت منفی دارد [بعنوان مثال در یکی از آهنگ های خود نسبت به Bible (عنوانی که برای اشاره به متون مقدس یهودیت و مسیحیت بکار میرود) کلمه بدی بکار میبرد: So f*ck your bible and your Babel] اما نسبت به اسلام اظهار نظری از وی حداقل من ندیدم تا جایی که حتی فردی در «ردیت» میپرسد چرا مریلیون منسون نسبت به مسلمانان انتقادی نداشته است (بنگرید به اینجا)، اما بطور کل احساس میکنم نسبت به دین موضع مثبتی ندارد.

عمدتاً خواننده های مشهور غربی هماننده تایلور سوئیفت و لیدی گاگا یا امینم و اعضای مدرن تالکینگ و... محتوای در خور توجهی را به اشتراک نمیگذارند و حتی متن برخی از آهنگ های مشهور غربی هم بنظر مقوله ساده و بی محتوایی بنظر میرسد. بعنوان نمونه میتوانید به متن آهنگ مشهور «Sweet Dreams» رجوع کنید که توسط خواننده های مختلفی خوانده شده است آنجا متوجه میشوید یک متن مشهور با آن میزان روخوانی و ساخت آهنگ توسط خواننده های مختلف چقدر میتواند فاقد ارزش مثبت یا محتوای خاصی باشد.

همین معامله با آهنگ های خواننده های ایرانی هم میشود، مثلاً شاید وقتی برخی آهنگ های آقای معین یا آقای چاوشی و آقای محمد اصفهانی و خانم مهستی و... را گوش کنید متوجه میشوید محتوای خوبی به اشتراک گذاشته و یک هدف مثبتی پشت آهنگ هست (راستش برای خانم ها خیلی کمتر از خواننده های مرد است این مقوله و نمیدانم چرا) اما اکثر موزیک های فارسی زبانان هم بنظرم محتوای مثبت هدف داری را به اشتراک نمیگذارند (اینجا امثال ساسی و هیچکس و حصین و یاس و... را به سطل زباله بیاندازید، خواننده های طراز اول از نظر سبک و مدل و غنای آهنگ مد نظرم هست نه خیابانی یا شهوانی و مستهجن یا...). البته من به شخصه به اصطلاح پلی لیست ندارم و مداومت به گوش دادن به موزیک نمیکنم چون بنظرم تأثیر خوبی در دراز مدت نمیگذارد فلذا بررسی ام دامنه بزرگی ندارد.

در میان آهنگ های غربی هم مواردی وجود دارد که بنظرم متن آهنگ ها قابل توجه و حاکی از یک سیر تفکر مثبتی در پشت آن است. برخی از آهنگ های مریلیون منسون ازین حیث میباشند و این آهنگ «اغمای سفید» محتوایش بطور کل بنظرم مثبت است، البته مرلیون منسون آهنگ های به معنای واقعی کلمه «خزعبلی» هم دارد که ارزش یکبار شنیدن را هم بنظرم ندارند (در واقع اکثر آهنگ هایش). و اما متن آهنگ + ترجمه به نقل از وبسایت پارس اشعار (با دخل و تصرف خودم به منظور بهینه تر کردن ترجمه):

There’s something cold and blank

یه چیز سرد و پوچی وجود داره

Behind her smile

پشت لبخندش

She’s standing on an overpass

روی یه پل هوایی ایستاده

In her miracle mile

در محله ی میرکل مایلش

‘Cause You were from a perfect world

چون تو از یک جهان کامل بودی

A world that threw me away, today

یک جهان که منو دور انداخت، امروز

Today, to run away

امروز، تا فرار کنه

A pill to make you numb, a pill to make you dumb

یه قرص تا تو رو بی حس کنه، یه قرص تا تو رو احمق کنه

از اینجا مریلیون منسون به دیدگاه منفی خود نسبت به مواد مخدر اشاره میکند

A pill to make you anybody else

یه قرص تا تو رو هر کس دیگه ای کنه

But all the drugs in this world

ولی همه ی داروها تو این جهان

Won’t save her from herself

اونو از خودش نجات نمیدن

Her mouth was an empty cut

دهنش یک شکاف خالی بود

منظور ازین اصطلاح این هست که آن دختر حرفی برای گفتن نداشت

And she was waiting to fall

و منتظر بود تا بیفته [و بمیره]

اشاره به لحظه ای که آن دختر معتاد قصد خود کشی بواسطه افتادن از روی پل را داشت میشود

Just bleeding like a polaroid

That lost all her dolls

مشابه دختر بچه ای که همه ی عروسک هایش رو از دست داده اشک میریخت

ترجمه مفهومی دو مصرع؛ مشکل ترجمه «polaroid» است که اینجا استعاره میباشد، در وبسایت پارس اشعار ترجمه تحت اللفظی برایش گذاشته بودند که صحیح نیست.

اینجا دختر معتادی مشاهده میشود که معتقد است جهان و به اصطلاح روزگار با وی خوب تا نکرده و عامل بدبختی خود را بطور عامیانه جبر روزگار میداند و منسون متذکر میشود علت بدبختی خود آن دختر است نه مواد مخدر یا... برای همین است که مواد مخدر گرچه بصورت مقطعی حال وی را خوب میکنند اما چون در حقیقت اون دختر رو از خودش نجات نمیدهند حالش در کل بهتر نمیشود (اشاره به این داره مشکل خود فرد استعمال کننده مواد هست فلذا بواسطه استعمال مواد مخدر حال وی خوب نخواهد شد). هسته این چنین دیدگاهی فکر کنم در خیلی از نوجوان های امروزی وجود داشته باشد بخصوص نسل دهه هشتادی و احتمالاً دهه نودی وقتی که بالغ بشوند. عموماً از زمین تا آسمان همه مقصر هستند در وضعیتی که دارند [از حکومت تا پدر و مادر و حتی خدا و...] بجز خودشان، یا قصور خودشان هم بخاطر شرایطیست که در آن قرار گرفتند و باز به زمین و آسمان برمیگردد! در حالیکه در خیلی از موارد مشکل و علت ناکامی در حقیقت خود فرد است نه چیز دیگری.

پیوست) برداشت آزاد از متن آهنگ

نکته ای که حین بررسی محتوای این آهنگ به ذهنم رسید (بطور مستقیم ارتباطی با محتوای آن ندارد) این بود که برخی از مردم کشور ما در سالهای 92 و 96 هم فکر میکردند جزء بدبخت ترین و بیچاره ترین مردم دنیا هستند و اکثر مردم اعتقاد داشتند وضعیت اقتصادی افتضاح است! لکن هر چه زمان گذشت بیشتر نسبت به وضعیت افتضاح اقتصادی و نعمتی که در سال های قبل از آن بهره مند بودند آگاه شدند. این مدل سیاه بینی صحیح نیست، حقیقتاً وضعیت کشور در سال های 92 و قبلتر تا برسد به 98 خوب بود ولی خب رفته رفته به وضعیت حال رسید.

همین الآن هم شما برخی معترضین به وضع موجود را بررسی کنید متوجه میشوید فردیست که  مثلاً نه مدرک آکادمیک معتبری دارد نه فن پر فایده ای فرا گرفته نه...، و یا با مدرکی با معدل ده و دوازده و عدم تسلط به مباحث درسی رشته خود انتظار دارد درآمد خوب نصیبش بشود. و یا مثلاً با أخذ مدرک در رشته تاریخ و دیگر رشته های علوم انسانی انتظار دارد جیره اشراف زادگان هخامنشی یا اعتباری در حد فلاسفه و ادیبان مشهور و... به وی داده شود!! یا با أخذ یک مدرک ساده مهندسی بدون فرا گرفتن دانش فنی لازم انتظار دارد با مدرکش به مثابه یک سند سپرده سرمایه گذاری چند صد میلیونی رفتار شده و درآمد خوبی ماهیانه از آن کسب کند!.

این مدل احساسات که شده طرف را به سمت بی دینی هم سوق بدهد و به شخصه شاهدش بودم و البته در میان باستان پرستان هم دیده میشود بنظرم به مرور انسان ها را مشابه همین دختر آهنگ مریلیون منسون میکند؛ یک فرد که فکر میکند دنیا و روزگار [بخوانید حکومت جمهوری اسلامی و در موارد شدیدتر دین] وی را به فلاکت رسانده در حالیکه مشکل خودش و عدم تلاش و اراده ایست که هیچگاه نداشته است. البته برداشت نشود معضل بیکاری و آقا زاده محوری در اشتغال های پردرآمد و... در داخل ایران را نادیده میگیرم، خیر، صرفاً دارم میگویم بخشی ازین افراد معترض فی الواقع باید متعرض خودشان باشند نه حکومت یا جامعه (حداقل بیشتر متعرض خودشان باشند).

فکر کنم ازین دست افراد دور و بر شما هم زیاد باشد، خیلی مثال های خوبی میتوان برایش زد اما بیایید به خودمان نگاه کنیم، آیا دید ما هم به جامعه، به دین، به حکومت، منصفانه و منطقی هست یا مشابه آن افراد مغرضانه و از حیث راحت طلبی؟!.