مکتب رئالیسم

بسم الله الرحمن الرحیم

نویسنده: سید الیاس امین

سال 92 بود که برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام به امضای ایران و 1+5 رسید و کشور ما طی سالهای 92 الی 95 شاهد رشد اقتصادی و تورم تک رقمی و بصورت مقطعی کاهش قیمت طلا و کنترل قیمت ارز بود. اتفاقی که طی هیچ سه سال دیگری از 1388 تا به الآن رخ نداد و همواره شاهد افتضاحات تورمی و نقدینگی و... بوده و هستیم. قشر سیاسی خاصی روی به کوبیدن برجام در داخل کشور آوردند گرچه هیچگاه مشخص نشد دقیقا چند میلیارد دلار ایران از برجام سود برد و چرا مخالفین زبان به کام گرفته و آمار رسمی را روی میز نگذاشته و نقد نمیکنند.

از بعد از 96 و خروج آمریکا از برجام و فشار حداکثری به خاک سیاه نشستن جمهوری اسلامی شروع شد که تبعاتش هنوزم دامن گیر مردم این کشور است. بعد از آنکه ایران نیز بطور تدریجی برخی بندهای برجام را لغو کرد و تا مرز ساخت سلاح هسته ای پیش رفت بهمگان اثبات شد ج اسلامی میتواند به مراتب خطرناک تر از یک کشور ساده با چندی موشک و نیروی نیابتی در منطقه بشود. همچنین فعالیت های هسته ای در تورقوز آباد که هنوز هم منشأ آن مشخص نشده است (بنگرید به پرده ششم در اینجا) صحه گذاشت بر اینکه جمهوری اسلامی اگر راه رفع تحریم و درآمد دلاری و سر و سامان دادن به اقتصاد خود از طریق دیپلماسی را بسته ببیند روی به کسب سلاح هسته ای خواهد آورد. مواردی همچون تقیه و... هم باعث میشود فتوای رهبری در اینجا دلیل محکمی تلقی نشود حتی از موضع درون دینی چه رسد به ناظرین خارجی!.

ایران با غنی سازی 60 درصد خود نشان داد برجام بهیچ روی مانعی بازدارنده نبوده و هر زمان دلش بخواهد میتواند به سمت ساخت سلاح هسته ای حرکت کند فلذا غرب به این نتیجه رسیده که نیاز به توافق محکمیست که جمهوری اسلامی نتواند از آن تخطی کند در عوض مشابه آنچه برای سوریه الآن دارد اتفاق می افتد غرب نیز تمام و کمال تحریم های مربوطه را رفع و بحث شراکت اقتصادی و... را با جمهوری اسلامی پیش ببرد.

بر خلاف ادعای برخی مقامات ایران و رسانه های حکومتی هیچگونه تناقضی در مواضع ایالات متحده آمریکا به چشم نمیخورد. آمریکا از اول به صفر رسانیدن غنی سازی تأکید کرده بود لکن در کنارش فی المثل دونالد ترامپ از بررسی گزینه ها به منظور حفظ غنی سازی نیز خبر داده بود و در نهایت نیز هیچ پیشنهادی که بتواند تضمین دائمی برنگشتن به سمت ساخت سلاح هسته یا را داشته باشد ارائه نگردید و در نهایت موضع ایالات متحده توسط نماینده شان در مذاکره یعنی ویتکاف (+) و ساعاتی قبل وزیر امور خارجه یعنی روبیو (+) مبنی بر صفر شدن غنی سازی ثابت شد و اندک ابهامات باقی مانده نیز رفع گردید.

ج اسلامی نیز از بعد از ترور سردار سلیمانی اثبات کرد که بدنبال جنگ تمام عیار بهیچ روی نیست؛ واکنش نظام نسبت به ترور سردار که در بهترین حالت منجر به زخمی شدن تنی چند از سربازان آمریکایی شد و... برسد به عدم تحقق وعده صادق 3 بخوبی نشان میدهد نظام میداند در جنگ کشور به سمت نابودی کشیده میشود. همین الآن بدون جنگ قطعی آب و برق و تجمعات کارگری و فرهنگیان و کارکنان نظام سلامت و مشکل در پرداخت یارانه و معضلات حقوق بازنشستگان و... هست چه رسد به دوران جنگ!. فلذا در حال حاضر کشور در مقابل یک دو راهی بد قرار دارد.

یا سرنوشتی مشابه انصار الله یمن و حزب الله و حماس در انتظار جمهوری اسلامی خواهد بود و یا آنکه مشابه شوروی سابق میتواند از جنگ جان سالم در ببرد اما تبعات اقتصادی ویران کننده جنگ در عین تحریم های شدید، نظام را به نابودی خواهد کشانید. از جاهلینی که در زمان فعلی گیرشان موی سر زنان است بگذریم، سران نظام به بن بست بدی در زمان حال خوردند چراکه فکر میکردند آمریکا این قدر احمق است که تن به ذلت برجام دهد و این اجازه را کشور داشته باشد هر زمان خواست توافقات را بهم بزند و برود سراغ ساخت سلاح هسته ای!!.

ادبیات رهبری هم این اواخر بعضاً رنگ و بوی از یک طرفی صلح های بزرگ و از طرفی دیگر آخر الزمانی به خود گرفته است (+)، شاید احساس میکند امام زمان (عج) میخواهند ظهور کنند و از دره ای که در انتظار جمهوری اسلامی است نجاتشان دهد!. این دره یا جنگ با غرب است که نابودی بهمراه خواهد داشت و یا دست کشیدن از غنی سازی که ضربه بدی به پایگاه اجتماعی ج اسلامی خواهد زد. بهرحال بنا نیست ج اسلامی دیگر به دستاورد برجام برسد و سود یکطرفه ببرد از یک توافق بدون بازدارندگی لازم. دست و پا زدن های وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی یعنی سفرهای مکرر به کشورهای عربی و... هم مشخصاً بر همین اساس جلوگیری از شکل گیری اجماع علیه کشور بوده که البته مؤفقیت آمیز نیست اگر مذاکرات به شکست منجر شود. در صورت جدی شدن خطر جنگ مسلماً هیچ کشوری آن قدر احمق نیست نظامی را برای دوستی انتخاب کند که با قدرت های اول دنیا یعنی غرب در معرض جنگ قرار دارد در عین حال نمیتواند برق و آب مردم خودش را بدرستی تأمین کند!.