عدم دقت در نقل تاریخ: پروفسور ماریا بروسیوس
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از مواردی که همواره باید در نقل تاریخ مورد توجه واقع شود پرداختن دقیق به موضوعی است که مورد بحث بوده یا بدان اشاره میشود. در کتاب «زنان در ایران باستان» از ماریا بروسیوس گویا این امر در موردی رعایت نشده است. بروسیوس میگوید:
بر این اساس نجیب زادگانی که همراه داریوش سلطنت را غصب کردند اجازه داشتند بدون اذن وارد اندرونی شاه بشوند لکن بروسیوس میگوید «تقریباً» و مشخص نمیکند منظورش از تقریبا یعنی چه. در ادامه باز بروسیوس به این مسئله اشاره کرده و میگوید:
در اینجا دیگه قید «تقریباً» هم عنوان نمیشود. حال به ماجرای اعدام «اینتافرنیس» یا «اینتافرنس» میرسیم که یکی از همین نجیب زادگان بود. بروسیوس درباره اعدام وی میگوید:
بروسیوس گفته بود این شش نفر میتوانستند بدون اطلاع قبلی به اندرونی نفر هفتم (داریوش اول) وارد شوند حال چرا باید یک نفرشان سعی کند به زور وارد شود و بعد هم به مرگ محکوم بشود؟ بنظر میرسد تناقضی در کار است و اینجا نقل ناقصی صورت گرفته. آملی کورت در اینباره میگوید:
«تقریباً» که بروسیوس میگفت در حقیقت قید حضور داشتن زنی نزد شاه بوده و نمیدانیم چرا بروسیوس به این مورد اشاره نکرد. اما برویم سراغ ماجرای اعدام آن نجیب زاده:
بنابراین تناقضی در کار نبوده چون زن در اندرونی شاه بوده به اینتافرنس اجازه ورود ندادند و وی هم نگهبانان را کشته و در نهایت به اعدام محکوم میشود. البته نقل خانم کورت هم کامل نیست و کاملترین نقل قول در اینباره را ما در اثر پروفسور لوید لولین جونز دیدیم:
البته اینکه بهمین راحتی یک نجیب زاده در بالاترین سطوح حکومتی بهمراه خانواده اش به اعدام محکوم شود آنهم صرفاً بخاطر فرمان شاه [و نه کشتن آن نگهبانان بگوییم بخاطر ریختن خون همنوع بوده، بلکه زعم شاه به توطئه صرفاً] و شاه به دلخواه خود به روشی که می پسندد در نهایت دو نفر را از مرگ نجات دهد، نشان از اوج جهل و تبعیض و مضحک بودن دستگاه سلطنتی هخامنشیان میدهد. گویی جان همه افراد در گرو خواست یک انسان ضعیف ناقص قاصر فانیست که به وی شاه میگویند!!. ما حتی در زمان امویان و عباسیان هم با وجود قساوت ها و... ایشان همچین اختیاراتی بر حکامشان بهیچ روی مترتب نبوده است و این چنین حد وسیع و تقریباً نامحدود دیکتاتوری برای یک خلیفه را نمی بینیم.
