بسم الله الرحمن الرحیم
نتیجه بررسی و پی جوئی ما از روی نام هائی که در گاتاها به کار رفته اند و به خصوص از روی حالاتی که زرتشت در سرودها داشته است ، به این قرار است.
1 - تمامی گاتاها به جز یسنای پنجاه و سوم همگی در دوره زندگی زرتشت سروده شده است. ملاک قضاوت ما تفاوت و اختلافات مشهودی است که زرتشت در گاتاهای پیوسته به دوره خود با سایر قسمت های اوستا که مطلقاً مربوط به ادوار بعدی است ، دارد .
2 - تعدادی از سرودهای گاتاها و به خصوص یسناهای 46 - 49 و 51 به تحقیق سروده شخص زرتشت می باشد .
3 : سایر سرودهای گاتاه مستقیماً وسیله زرتشت سرائیده نشده است، بلکه یکی از رفقا، مریدان و یا هواخواهان وی آنها را سروده است. این مطلب بیشتر از خلال سرودهای یسناهای 33،29 و 50 قابل درک و تشخیص است .
4 - به هرعنوان ، ما ، دارای مجموعه ای از سرودهای مقدس هستیم که در آن تنها یک روح حکم فرماست. تمامی این سرودها حاکی و مبین یک نوع آرزو، امید ، اندوه و ترس است . از این سرودها یک نوع اتکاء و ایمان به دین و سرانجام یک نوع اعتماد و توکل به خدا ، ساطع می گردد .
منبع : کتاب عصر اوستا ؛ مؤلفین : پروفسور اشپیگل ، پروفسور گیگر ، پروفسور ویندیشمن ، پروفسور سن جانا ؛ ترجمه : مجید رضی ؛ صفحه 35 .