بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از مواردی که در زمینه مطالعات ایران باستان مورد توجه است مقوله جیره ایست که کُورتَش های کارگر در تخت جمشید دریافت میکرده اند. بدلیل آنکه برای ایشان به صراحت از عنوان برده استفاده نشده و جیره دریافت میداشته اند اکثر دانشمندان حوزه تاریخ ایران بیان داشته اند که اینها برده نبوده اند (البته برخی هم کورتش را معادل برده در نظر گرفته اند) و نتیجتاً مشابه مصر باستان که از شهروندان آزاد در ساخت اهرام استفاده و به ایشان جیره تعلق میگرفته در تخت جمشید هم وضع بهمین منوال جریان داشته است. جیره این کورتش ها در قالب کوارت/Quart به این جماعت داده میشده و آنچنان که پروفسور محمد داندامایف در دانشنامه ایرانیکا توضیح میدهد یک کوارت برابر با 1.14 لیتر بوده است (بنگرید به پاراگراف پنجم در اینجا). ماریا بروسیوس در کتاب خودش Women in Ancient Persia که با عنوان «زنان هخامنشی» و «زنان در ایران باستان» دوبار ترجمه فارسی شده این الواح را بررسی کرده و از پرداخت جیره هایی همچون جو و گندم و شراب و... به این کورتش ها تا میزان جیره شان در آن کتاب مستند شرح داده شده است. بر این اساس میزان جیره کورتش هایی که کار تخصصی نداشتند و به اصطلاح کارگر ساده محسوب میشدند بین 20 الی 30 کوارت بوده است: