بسم الله الرحمن الرحیم
ریچارد داوکینز (آتئیست، زیست شناس و ضد دین معروف) در صفحات ابتدایی کتاب پندار خدا اشاره میکند که ما وقتی میگیم خدا باید مشخص کنیم منظورمون چه خدایی هست و... وریا امیری هم در مناظره اخیرش با دکتر بیژن عبدالکریمی در همون جلسه اول ابتدای کار به این ادعا اشاره میکنه و ملحدین هم در بحث هاشون عموماً خیلی علاقه به این ادعا نشان دادند. می پرسید ملحدین با طرح این چنین مقوله ای در بحث با خداباوران بدنبال چه چیزی هستند؟ بنگرید:
بسم الله الرحمن الرحیم
ما ز قرآن مغز را برداشتیم
پوست آن را بهر خران بگذاشتیم
در این یادداشت میخواهم چند خطی راجع به مقوله تجاوز جنسی سخن بگویم. خلاصه موضوع این است که بعضاً ملحدین ایراد میگیرند که اسلام تجاوز جنسی به زنی که اسیر شده است را روا داشته و میخواهند نتیجه بگیرند که این دین فرمانی خلاف اخلاق داده است پس الهی نیست!. من ابتدا نتیجه گیری را بطور کل رد میکنم و سپس روی به بررسی موضوع خواهم آورد. منظور از تجاوز جنسی در اینجا مقوله «برقراری اجباری رابطه جنسی بدون رضایت یکی از طرفین» است که دلیل اطلاق عنوان تجاوز نیز همین مقوله عدم رضایت و اجبار میباشد؛ اما از چند جهت میتوان خدشه های جدی به این ادعا وارد ساخت:
بسم الله الرحمن الرحیم
متنی که در این پست با شما به اشتراک میگذارم مهم هست چون بطور مستقیم به مقوله تعیین قدمت برخی مومیایی ها یا استخوان های پیدا شده هم که میگویند برای زمان هخامنشیان یا... بوده مرتبط میشود و خب در فضای آکادمیک کشور در حوزه تاریخ که اصلاً ندیدم بدان پرداخته شود [بدین صورت نقد مبنایی] و در فضای زیست شناسی تکاملی دانشگاهی کشور هم که تفکرات الحادی بنابر برخی شنیده ها غالب است و اصلاً نقدی که بوی ایراد وارد کردن به مدل تکاملی الحادی نئوداروینیسم را بدهد بر نمی تابند و بنابر تعصب های خود با این مقوله های علمی بیگانه اند.
توجه داشته باشید گرچه مثال های متن بدلیل حیطه دانش نویسنده مرتبط با فسیل های حوزه تکامل جانداران است اما میتوان آنرا به بقایای انسانی مرتبط با ایران باستان هم مرتبط ساخت [روش تعیین قدمت رادیوکربن که مثلاً برای مومیایی های کشف شده در زنجان استفاده شد یکی از روش های تعیین قدمت رادیومتریک هست] بخصوص آنکه برای همه شان ما موارد متعدد نداریم و برخی خیلی اندک هستند، همین بشدت تعیین قدمتشان را زیر سؤال میبرد.
نویسنده: به نقل از یک کانال تلگرامی
بسم الله الرحمن الرحیم
توجه: در این متن از عناوین تئیسم/تئیست و آگنوستیسیزم/آگنوستیک و آتئیسم/آتئیست به کرات استفاده شده و فرق آنها در این است که تئیست و آگنوستیک و آتئیست به فردی میگویند که دارای عقاید تئیسم و آگنوستیسیزم و آتئیسم هست.
یکی از موارد مهمی که در بحث پیرامون اثبات گزاره های مختلف بیان میشود بحث «موجه بودن» و «مطلوب بودن» است. این دو را با دو مثال توضیح میدهم:
الف) موجه بودن یعنی بین اعداد 4 و 5 برای حاصل عبارت 2+2، عدد 4 هست که موجه میباشد.
ب) مطلوب بودن یعنی درست است که بین دو خودرویی که ما میخواهیم بخریم هیچ تفاوتی بین موتور و گیربکس و... نیست و هیچ برتری نسبت به یکدیگر ندارند و فقط رنگشان کمی متفاوت تر است، اما برای من خریدار رنگ خودروی A مطلوب تر است، بنابراین آنرا انتخاب میکنم. بعبارتی مطلوب بودن برای وقتی هست که یا نمیتوان بین دو گزاره هیچ یک را بر دیگری از نظر منطقی برتری و موجه تر نشان داد و یا برای ما تشخیص و این امر ممکن نیست. در اینجا مطلوب بودن هریک در عمل و جوابدهی بهتر میتواند بکار آید که حداقل تا زمانی که هیچ یک نتوانسته خود را موجه کند به گزاره مطلوب تر عمل شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر در خانواده ای غیر مسلمان ساکن ایالت کالیفرنیای آمریکا یا میان اسکیموهای گرینلند بدنیا می آمدید بازهم در حال حاضر یا نهایتاً در مقطعی از زندگی خود مسلمان میشدید؟ اگر جواب مثبت است چگونه؟! این پرسشی است که بنظرم هر انسانی در جهان می بایست از خود بپرسد، حالا بجای مسلمان قرار بدهد مسیحی یا آتئیست یا... لکن می بایست این سؤال را از خود بپرسد. من از سن شانزده سالگی تصمیم گرفتم تک تک باورهایم یا حداقل برای خودم اثبات شود یا آنرا کنار گذاشته به باوری چنگ بزنم که اثبات پذیر باشد [البته که اثبات/Proof در ریاضیات محض عموماً کاربرد دارد و در علوم طبیعی یا فلسفه تحلیلی اثبات و قطعیت نداریم و موجه سازی هست، اما بنظرم باورهایی که بناست رفتار و اعتقادات پایه آدمی را بسازد حداقل در منطق فرد می بایست دارای بار قطعیت و اثبات بشوند، ولو اینکه ندانم گرایی در ذهن آدمی قطعیت داشته باشد]. بعد از بالای ده سال که از آن زمان میگذرد امروز که شیعه اثنی عشری هستم به تک تک باورهایی که از وجود خداوند تا تشیع دارم یقین داشته و آنها را کاملاً اثبات پذیر میدانم. گرچه در زمینه سیاست دیدگاه مشخصی ندارم و فی الحال بعنوان مثال نه مدافع و نه مخالف جمهوری اسلامی هستم و از عقیده و گرایش خاص سیاسی حمایت نمیکنم اما در زمینه جهان بینی تئیسم (خداباوری) و مقوله های علمی مرتبط با آن و ایمان عقلی و منطقی به دین مبین اسلام یقین پیدا کردم. در این پست صرفاً میخواهم به بخشی از مرحله آخر این یقین بپردازم.
بسم الله الرحمن الرحیم
در برخی بحث ها و... فضای مجازی مشاهده کردم مرتد فطری کسی در نظر گرفته میشود که پدر و مادرش مسلمان باشند لکن وی بعد از بلوغ دینی غیر از اسلام را برگزیند. این تعریف اما کاملاً غلط است و تعریف صحیح مرتد فطری این چنین است:
مرتد فطری کسی است که یکی از پدر و مادرش در حال انعقاد نطفه او، مسلمان باشند، سپس بعد از بلوغش اظهار اسلام نماید و پس از آن از اسلام خارج شود. موسوعة الامام الخمینی، تحریرالوسیلة، ج۲، ص۳۹۴، کتاب الارث، موانع الارث، الکفر باصنافه، مسئلة ۱۰
اگر [مرتد فطری] بعد از بلوغ اسلام نیاورده و به اعتقادات اسلام گرایشی نداشته از پدر و مادر مسلمان بوده ولی رفته به دامن مسیحیت برگردد به اسلام مرتد فطری نیست و محکوم به قتل نخواهد بود و این حکم مطابق با مذاق شرع و رحمت واسعه الهی و مطابق قواعد است. درس خارج فقه استاد سید کاظم مصطفوی، 94/07/14، پاراگراف آخر؛ برای مشاهده کامل متن بنگرید به اینجا
بسم الله الرحمن الرحیم
حدوداً چند دهه هست در ایران نمونه یک زن الگو شده است زن استاد دانشگاه، اولین زن خلبان در ایران، اولین زن ریاضیدان ایرانی، اولین زن... و حالا اخیراً هم اولین زن ایرانی تبار با نام یاسمین مقبلی!. خب حالا کار ندارم که اصلاً این فرد یک نیروی نظامی با سابقه کار در افغانستان بوده و مشخصاً در ریختن خون خیلی ها دخیل است و اساساً نظامی آمریکایی یک بی وجود بی شرف بیشتر نیست ولو هم مسلمان و هم ایرانی باشد چون تحت یوغ افرادیست که منفعت جامعه خودشان را ولو به بمباران اتمی و یا کشتار دسته جمعی تروریست و غیر تروریست ارجحیت میدانند. اما سخنم در این پست در رابطه با فلسفه اخلاق یک نظامی آمریکایی نیست، در رابطه با الگویی هست که از زمان موج اول فمینیسم کم کم برای زن غربی و از پهلوی دوم برای زن ایرانی ترسیم شد. الگویی که در حقیقت یک الگوی مردانه اما با تم زنانه بود و مشخص نیست چرا علیرغم اینکه غرب به پوچی این الگو تا حدی رسیده لکن در ایران میل به فتح قله آن هست!!.
بسم الله الرحمن الرحیم
بنابر تاریخ طبری نقل است که امام حسین (علیه السلام) وقتی که توسط لشکر ابن سعد محاصره شده بود سه راه را پیش روی وی گذاشت: نخست آنکه اجازه دهد از راهی که آمده برگردد دوم آنکه اجازه دهد برود به مرز و حقوق و تکالیفش مشابه مرز نشینان باشد و سوم آنکه دست وی را در دست یزید بگذارند. عمر بن سعد در نهایت بخاطر عدم قبول هیچ یک ازین سه راه توسط ابن زیاد آنها را عملی نکرد و در نهایت عاشورا اتفاق افتاد. قبل تر هم امام حسین (ع) بعد از روبرو شدن با لشکر حر بن یزید تمیمی خطاب به مردم در لشکر حر گفته بود اگر بر قراری که با من بستید نیستید بگویید تا برگردم [گرچه حر به وی گفت ما از کسانی نیستیم که نامه برایت نوشتیم] و باز امام بعدتر به فرستاده عمر بن سعد یعنی قرة بن قیس حنظلی گفته بود «مردم شهرتان به من نوشته اند که بیا، اگر مرا نمی خواهند باز می گردم». (نک: طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، جلد هفتم، ترجمه ابوالقاسم پاینده، صفحات 2991 و 3004 و 3008)
کاری که ابن زیاد کرد تنها راه ممکن برای بقای حکومت بنی امیه بود چه آنکه اولاً از یزیدی که بعنوان مثال بعداً به جهت توصیه عبدالله ابن عمر براحتی دستور به آزادی مختار داد بهیچ روی قتل نوه رسول خدا (صلوات الله علیه) بر نمی آمد و محتملاْ دیدار امام حسین با او به آزادی کامل ایشان منجر میشد و ثانیاْ رها کردن امام حسین (ع) بدون بیعت با یزید یعنی احتمال دوباره برآشفتن مردم کوفه یا... و بیعت دوباره با ایشان. ما دیدیم که بعد از شهادت حضرت، سلیمان بن صرد خزاعی لشکری را به خونخواهی ایشان جمع کرد و یا بعدتر مختار نیز که اینها نشان میدهند آزادی امام حسین (ع) میتوانست به پیوند این افراد با معصوم در آینده منجر شده و فاتحه خلافت بنی امیه خوانده شود با توجه به اینکه عبدالله ابن زبیر هم هیچ گاه مقابل آن حضرت مشابه تقابلی که با مختار داشت نمی ایستاد که بخواهد خللی در قیام معصوم بوجود آورد. نتیجتاً ابن زیاد حکومت بنی امیه را از سقوط حتمی نجات داد گرچه وقتی واقعه مشابهی اتفاق افتاد تعلل کرد و سر همان جان خودش را از دست داد. منظورمان از واقعه مشابه حرکت مختار است که در ابتدا ابن زیاد بدون جنگ مختار را وادار به تسلیم کرد لکن بدون آنکه او را بکشد زندانی اش کرد و این اشتباهی بود که مرتکب شد در نهایت هم که مختار آزاد شد و فوقع ماوقع.
بسم الله الرحمن الرحیم
از آنجایی که بنظر میرسد قسمت آخر سخنانم در پست قبلی (اینجا) سوء تفاهم هایی را برای مخاطبین گرامی وبلاگ بوجود آورده لازم دیدم کمی پیرامون دیدگاهم در رابطه با موضوع مهم این روزهای سیاست داخلی و حتی خارجی (با توجه به اخراج ایران از کمیسیون مقام زن ملل متحد بدلیل این مقوله) جمهوری اسلامی ایران یعنی حجاب اجباری سر و گردن دست به قلم ببرم. بعنوان مقدمه باید در نظر داشته باشید اساساً خانم یا آقایی که فی المثل در سواحل مدیترانه با مایوی یک تکه یا دو تکه حاضر میشود هم با حجاب محسوب شده چون عورتش دارای حجاب است، فرد بی حجاب در لغت یعنی برهنه کامل؛ این مقدمه را در نظر داشته باشید تا در ادامه در حد امکان در این رابطه از منظر خودم سخن بگویم.
بسم الله الرحمن الرحیم
پروفسور مریم میرزاخانی فارغ التحصیل مقطع کارشناسی دانشگاه صنعتی شریف تهران و دکترای هاروارد آمریکا و استاد تمام دانشگاه استنفورد، اولین زن در دنیا و اولین مسلمان و اولین ایرانی برنده مدال فیلدز یکی از نخبه های ریاضی جهان محسوب میشود. ایرانی بعدی که بعد از ایشان مؤفق به دریافت این مدال شد فریدون درخشانی است که یک پناهنده سیاسی و بی وطن نژاد پرست میباشد که خود را ایرانی هم نمیداند و بدنبال مؤلفه های ناسیونالیستی با محوریت کردتبار بودن است. بدلیل تصاویری که ازین خانم در فضای مجازی منتشر شد [حجابی که داشتند] و مانور زیادی که فمینیست های ضد دین رویش میدادند و هجمه هایشان بگونه ای بود که من هم تصور کرده بودم وی احتمالاً از اسلام برگشته یا اصلاً مسلمان نبوده است [بخصوص زمانی که در توییتر فعال بودم مشاهده میکردم یکجوری ازین خانم بهره میبرند گویی یک مرتد ضد دین است] اما کاشف بعمل آمده خانم میرزاخانی شیعه بوده است و نظری که من در ذهنم نسبت به ایشان داشتم اشتباه محض بوده و باید بیشتر دقت میکردم گرچه خدا را شکر در همان زمان هیچگاه تهمت ارتداد یا... نزدم بخواهم طلب حلالیت داشته باشم لکن ظنش هم درست نبود.
بسم الله الرحمن الرحیم
طبقه بندی اعصار زندگی بر اساس مقوله کیفیت زندگی انسان به پنج دوره کلی مد نظر عموم انسان شناسان:
1- عصر حجر/Paleolithic)
در این دوره انسان ها با جمع آوری غلات خود رو و میوه های درختان و شکار حیوانات امرار معاش کرده و با روش های ذخیره سازی غذا آشنایی نداشته و از غارها استفاده میکردند. ابزارهای مورد استفاده بسیار ساده و از جنس سنگ یا استخوان بوده بهمین خاطر این دوره را «عصر حجر» یا «پارینه سنگی» می نامند و به سه بخش تقسیم میشود:
پارینه سنگی قدیم
پارینه سنگی میانه
پارینه سنگی جدید
بسم الله الرحمن الرحیم
چند سال پیش بود که در فضای مجازی ادعا شد اشعار افرایم سوری شبیه به محتوای سوره قدر هستند و چون این فرد مسیحی قبل از پیامبر اسلام (صلوات الله علیه) میزیسته است بنابراین این سوره کپی برداری از آن اشعار است. خب عموماً مدعیان سندی برای گفته های خود ارائه نمیدادند و کار هم به ویکی پدیای فارسی کشید (اینجا) لکن آنقدر این شبهه گویا قوی نبود که در صفحات مربوطه در ویکی پدیای انگلیسی یعنی صفحه شب قدر و افرایم سوری (اینجا و اینجا) این شبهه مطرح بشود با وجود اینکه در بسیاری از موارد نه تنها ویکی پدیای انگلیسی مرجع ویکی پدیای فارسی هست بلکه کاملترم میباشد. بهرطبع یکی از افرادی که در وبسایت راه راستی کامنت میگذارد کتابی که این شبهه در آن مطرح شده بود را بهمراه لینک دانلود کتاب و نیز صفحه مربوطه در اختیار ما گذاشت و پس از بررسی متن شبهه و اشعار افرایم سوری بیش از پیش به پوچ بودن این شبهه پی بردیم. ابتدا طرح شبهه را از خود کتاب برایتان میگذاریم و سپس متن استخراج شده از کتاب را و در نهایت نقد شبهه را بیان خواهیم کرد:
