توجیه علمی حجاب موی سر زنان در علوم تجربی (قسمت اول)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

آیا حجاب موی سر توجیه علمی دارد؟

 

پیش درآمد

اصل و دلیل حکم حجاب موی سر بعنوان بخشی از حکم کلی حجاب الهی بودن آن هست [طبیعتا فردی الهی بودن اسلام رو قبول نداشته باشد باید الهی نبودن این دین را اثبات کند نه بحث بر سر اصل فلسفه حجاب اگرچه سخن پیرامون توجیه علمی حجاب ایرادی نداشته و ربطی به دیندار یا نبودن فرد ندارد]. توجیه علمی، وجوب اجرای حکم رو نمیرساند، صرفا عنوان میکنند که این حکم توجیه علمی هم دارد نه اینکه چون دلیلی در غلوم تجربی دارد پس واجب بودن حکم هم مربوط به علوم تجربی است، خیر، اصل دلیل وجوب حجاب الهی بودن آن هست و پشتوانه علمی صرفا برای آگاه تر شدن انسان پیرامون حکمت این حکم میباشد نه واجب بودن!!. مثال:

علم امروزه اثبات کرده نخوردن غذا ولو تا حد شانزده ساعت در روز حتی میتواند برای بدن مفید هم باشد (نه بطور کل، بعنوان یک رژیم غذایی در بازه زمانی) لکن برای نخوردن آب طی این مدت توجیهی در علوم تجربی فعلا نیست [ضرری بصورت مطلق عنوان نمیشود ولی فایده ای هم بنده حقیر ندیدم بیان کنند].

حال اگر ما بیاییم بگوییم توجیه علمی منحصر در علوم تجربی مبتنی بر آزمایشگاه و راستی آزمایی در حد فکت علمی [چرا که در آن زمان بسیاری تجربه روزه داری داشته و هیچ مشکلی برایشان پیش نیامده بود] دلیل و مبنای احکام الهیست یقینا چهارده قرن پیش نباید روزه میگرفتیم.

اگرچه مسئله جذابیت زن و اینکه موی سر من جمله زینت های اوست امری بدیهی در طی تاریخ و موی زن هم مورد توجه بوده لکن سخن پیرامون این است که توجیه احکام در علوم تجربی مبنا نمیتواند باشد ولی به جهت کشف بخشی از حکمت احکام میتواند جالب توجه باشد.

زیبا از حکیم فردوسی!...

بسم الله الرحمن الرحیم

 

نبی آفتاب و علی همچو ماه، بِهَم پُشتی یکدگر راست راه
منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک پای وصی
اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و وصی گیر جای
گرت زین بد آید گناه من است، چنین است این رسم و راه من است
دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان خود دل است

کوتاه پیرامون فتح اردبیل

بسم الله الرحمن الرحیم

 

با بررسی روایات می‌توان به این نتیجه رسید که فاتح واقعی آذربایجان حُذیفه بن یمان است و خلیفه دوم پس از فتح الفتوح، سپاهی را به فرماندهی عروه بن زید خیل طائی برای تصرف ری و جَریر بن عبدالله بَجلی را برای فتح هَمَدان فرستاد و لشکری را به فرماندهی حُذیفه بن یمان، صحابه رسول خدا (ص)، مامور فتح آذربایجان کرد. هنگامی که خبر حمله مسلمانان به مرزبان اردبیل رسید، وی نیروهای نظامی خود را از مناطق با جروان، میمند، میانه، سراه و شیز فراهم آورد و چند روزی با سپاه حُذیفه جنگید ولی هنگامی که مقاومت را بیهوده دید، با حذیفه پیمان صلح بست و مقرر شد سالیانه هشتصد هزار درهم خراج بپردازند و مسلمانان کسی را نکشند و اسیر نگیرند و آتشکده‌ها را خراب نکنند و متعرض کردهای بلاسمان و سبلان و ساترودان نگردند و مانع انجام مراسم مردم شیز و جشن‌های زرتشتی‌ها در آتشکده بزرگ آنان نیز نگردند (بلاذری، 1398ق: 321). ذکر نام آتشکده شیز در این پیمان‌نامه نشان از اهمیت این شهر از نظر دین زردشت دارد و از سوی دیگر احترام مسلمانان را به معابد و مراسم زردشتیان نشان می‌‌دهد.

این روایت را می‌توان به لحاظ سند و متن، معتبر دانست زیرا:

یاداشتی کوتاه پیرامون زنان پیامبر اکرم (صلوات الله علیه)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

پیرامون همسران پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) سخنان زیادی گفته شده و اهل فن بخوبی پاسخ شبه افکنان را داده اند، در اینجا میخواهم نکاتی چند را در اینباره متذکر شوم:

1. پیامبر اسلام (ص) تا زمانی که بانو خدیجه (س) در قید حیات بودند همسر دیگری اختیار نکردند و تا سن پنجاه سالگی فقط یک همسر داشتند.

2. این مسئله بدیهیست که از سن پنجاه سالگی به بعد مردان دچار افت میل جنسی میشوند (اینجا) [توجه کنید میل جنسی نه لذت جنسی، لذتی که بعنوان مثال حین ارگاسم میبرند تفاوتی نمیکند میل جنسی کاهش پیدا میکند]، فلذا اگر کسی دنبال شهوترانی باشد بلا استثنا در سنین پایین تر باید اقدام کند [که هیچ منعی برای پیامبر نبوده چرا که نه تنها تعدد زوجات امری رایج و عادی بوده است بلکه جایگاه وی بعنوان پیامبر دین نیز بهیچ روی کم یا ناچیز نبوده که کسی بتواند مانع اختیار کردن همسر دیگری توسط ایشان بشود؛ باز در میان اشراف اینکه فردی یک همسر آزاد و علاوه بر آن کنیز داشته باشد چیز غریبی نبوده لکن پیامبر اسلام (ص) همین کار را هم نکرد (اختیار کردن کنیز علاوه بر همسر آزاد) بنابراین مبرهن است در اینجا فقط میل شخص رسول اکرم (ص) مطرح میشود که دنبال شهوترانی نبودند].

یادداشتی کوتاه پیرامون غـــــــــدیـــــر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در وقوع واقعه غدیر خم و خطبه و عمل الهی پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) شکی نیست و بصورت مستند در منابع شیعه و برادران اهل تسنن ما قابل مشاهده است [البته اهل تسنن الهی بودن را قبول ندارند که اثباتش بحثی جداست و در اینترنت موجود میباشد]. مسئله ما در اینجا اما یکی از توجیهات عجیب و به دور از منطق برادرانمان است. گفته میشود دلیلی که پیامبر در غدیر هم توقف کردند استراحت بوده و خطبه شان در رابطه با شاه شاهان امیر المؤمنین علی ابن ابیطالب (علیه السلام) نیز مربوط به حب أسد الله بوده است. و اما بررسی این دو توجیه:

1: آقایان برای ما مشخص کنند در کدام یک از حج های پیامبر اکرم (ص) یا بطور کل در تاریخ اسلام سابقه داشته در حجی به بزرگی حجة الوداع برای استراحت گفته شود آنها که جلوتر هستند برگردند و منتظر بمانیم آنها که عقب ترند به ما برسند؟!، بنابراین مسئله غدیر خم مربوط به ابلاغ پیام پیامبر به مهاجرین و انصار بوده است.

2: چرا پیامبر اکرم (ص) علی بن ابیطالب (ع) را میزان قرار داد؟ اینکه پیامبر گفت دوست علی دوست من و دشمنش دشمن من است نشان از میزان أسد الله است. با کدام دلیل و کدام سند یک دوست باید میزان بشود؟ ممکن است دوستانی داشته باشد که دوست پیامبر محسوب نشوند و این عبارت پیامبر نشان از چیزی برتر از دوستی دارد.

 

یادداشتی پیرامون نجاست سگ (2)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در این یادداشت میخواهیم نکاتی چند را پیرامون نجاست سگ عرض کنیم:

1: نجاست به چه معناست؟ معنای عرفی آنرا میتوان به ناپاکی ترجمه کرد لکن ناپاکی که مخالف طاهر باشد نیست چه آنکه بعنوان مثال اگر انسانی کثیف هم باشد [ولی نجس نه] طاهر نیست. بنابراین ناپاکی که نجاست دارد ربط مستقیمی به کثیف بودن و میکروبی بودن و ... ندارد ولی متیوان کثیف بودن را مؤید آن قرار داد.

 

2: نجاست چه احکامی را بر سگ مترتب میسازد؟ موی سگ نباید به بدن نمازگذار بوده و خوردن گوشت و پوستش هم حرام است. اگر دست ما یا بدن سگ خشک نباشد ولی با یکدیگر تماس حاصل کنند باید دست را با آب بشوریم تا از نجاست پاک شود.

 

3: توجه داشته باشید که موی حیوانات حرام گوشت بطور کل نباید هنگام نماز بر بدن نماز گذار یا لباسش باشد.

 

4: دلیل نجاست چیست؟ در رابطه با احکام اسلام ما دو وجه داریم که همواره آنها را مشاهده میکنیم:

الف) تعبد: احکامی همچون نماز از باب تعبد هستند یعنی صرف فرمان خداوند باعث شده تا ما بدان عمل کنیم.

ب) تعبد و عقل: برخی احکام همچون ختنه فرمان خداوند هستند اما علوم تجربی هم به فواید آن اشاره کرده و از نظر عقلی بطور کل مفید هستند.

کوروش نامه (61): علیرضا شهبازی و افسانه اسارت یهودیان در بابل

بسم الله الرحمن الرحیم

افسانه اسارت یهودیان در بابل از زبان پروفسور علیرضا شاهپور شهبازی

کوروش نامه (60): بندهش

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در این قسمت میخواهم کوروش دوم هخامنشی را در یکی از کتب معتبر زرتشتیان یعنی بُندَهش [یا بندهشن، تألیف در قرن سوم هجری قمری] که تاریخ ایران را از ابتدای خلقت تا پس از فتح آن بوسیله اعراب بیان کرده، بررسی کنم. در این کتاب میخوانیم:

بدون شرح!!

بسم الله الرحمن الرحیم

دو شباهت میان کیخسرو شاهنامه با اساطیر هندی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

دکتر بهمن سرکاراتی در یکی از مقالات خود به نقل از یکی از پژوهش های جیمس دارمستتر به دو مورد از شباهت های کیخسرو شاهنامه در ماجرای جنگ با افراسیاب با مهابهاراتا [سروده های حماسی مربوط به قرون پنج و شش پیش از میلاد به زبان سانسکریت] اشاره میکند:

کوروش نامه (59): البدء و التاریخ

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در این پست میخواهیم کوروش و ذوالقرنین را در این کتاب بررسی کنیم:

نام کتاب: البدء و التاریخ (آفرینش و تاریخ) (قرن چهارم هجری قمری)

مؤلف: ابو نصر مطهر بن طاهر مقدسی

در این کتاب در رابطه با کوروش و هخامنشیان اثری نیست. فهرست شاهان ایران در این کتاب بدین شرح است:

صحنه ای جا افتاده در مستند ایکسونامی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

حتماً تابحال نام مستند ایکسونامی به گوشتان خورده است، این مستند یکی از معدود مستند های عالی و معتبر ساخته شده توسط ایرانیان است. حتی در میان گفتار مخالفین هم میتوان تأیید ضمنی این مستند را بعضاً مشاهده کرد. مسئله ما اما یک صحنه بسیار کوتاه در این مستند است که گویا ویرایشگر یادش رفته آنرا حذف کند:

یادداشتی پیرامون قصاص نفس پدر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۷۹﴾

و اى خردمندان شما را در قصاص زندگانى است باشد که به تقوا گرایید (۱۷۹) سوره البقره

 

وَکَتَبْنَا عَلَیْهِمْ فِیهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَالْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ کَفَّارَةٌ لَهُ وَمَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿۴۵﴾ سوره المائده

و در آن بر آنان مقرر داشتیم که جان در برابر جان، و چشم در برابر چشم و بینى در برابر بینى و گوش در برابر گوش و دندان در برابر دندان و نیز همه ضرب و جرحها قصاص دارد، و هرکس که [از قصاص‏] درگذرد، این [عفو] در حکم کفاره [گناهان‏] اوست، و کسانى که بر وفق آنچه خداوند نازل کرده است، حکم نکنند، ستمگرند.