بسم الله الرحمن الرحیم
اگر زنا را به معنایی که در فقه اسلام دارد ببریم یعنی انجام رابطه جنسی بصورت دخول بین زن و مردی که پیمان زناشویی یا ندارند و یا مورد تأیید اسلام نیست، متوجه میشویم بصورت کلی در پنج دسته میتوانیم تقسیمش بکنیم:
- زنا با محارم
- زنا با زن یا مرد متأهل [زنای محصن و محصنه]
- روسپی گری
- تجاوز به عنف
- زنا با زن مجرد
بسم الله الرحمن الرحیم
حجاب زنان در ایران باستان در همان حدودی هم که بوده جدای از تضاد محض داشتنش با حجاب بانوان در دین مبین اسلام ناشی از میل به تبعیت از سنت و عُرف و تا حد زیادی (بنظرم چه بسا تقریباً برابر) مشابه حجاب زنان در یونان باستان دوران هخامنشیان بوده است نه ادیان ابراهیمی!؛ به ضرس قاطع عرض میکنم اساساً شباهت حجاب در ایران باستان و اسلام از جهاتی عین شباهت میان کوروش کبیر فرزند کمبوجیه اول شاه ایران با دکتر کوروش کبیر دانشیار پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی البرز است!. چندی پیش آیت الله علم الهدی امام جمعه مشهد طی سخنرانی که در روز جمعه مورخ چهاردهم اردیبهشت ماه 1403 طی مراسم نماز جمعه کرد با اشاره به بیتی ناظر به جریان بیژن و منیژه در شاهنامه حکیم فردوسی سعی در تبیین وجود حجاب در فرهنگ ایران باستان را داشت که باعث پدید آمدن جنجال هایی در فضای مجازی شد. آیت الله علم الهدی در بخشی از سخنرانی خود میگوید:
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از سنت هایی که زرتشتیان در دوران پس از فتح ایران توسط مسلمانان آنرا رو به فراموشی گذاردند سجده زدن بر خورشید بوده است. پرستش خورشید دارای سابقه دیرینه ای در تمدن و آیین های گوناگون از بین النهرین تا مصر و... میباشد و وجود آن در آیین زرتشت هم جای تعجب ندارد. مشابه رسم ازدواج با محارم در تأیید این رسم در آیین زرتشت نیز اسناد متعددی (البته نه به شهرت ازدواج با محارم) به چشم میخورد که من به آنهایی که تا این لحظه دست پیدا کردم در این پست اشاره خواهم کرد و اگر به سند دیگری بر بخورم در همین پست آنرا اضافه خواهم کرد. در انتها نیز تحلیل خود را بر مبنای آراء پروفسور کریستن سن شرح میدهم.
بسم الله الرحمن الرحیم
پیشتر طی سلسله پست هایی با بررسی بیش از پانصد اثر باستانی از دوران عیلام باستان تا ساسانیان مأخوذ از چندین مقاله و پایان نامه و کتاب و وبسایت هایی همچون موزه لوور فرانسه و موزه بریتانیا به ثبوت رسانیده بودم حجاب در ایران باستان نزدیک یا همسو با حجاب شرعی اسلام هم نبوده است* و من حاضر به مناظره و دفاع تمام قد از آن پست ها با هر مخالفی هستم. در خلال یکی از آن پست ها اما متذکر شدم برخی سعی دارند تأییدیه ایدئولوژی خود را در تاریخ ایران باستان بیابند و برای اینکار دست به بیان روایت یکطرفه و دلخواه از تاریخ میزنند.
بسم الله الرحمن الرحیم
چندی پیش بحث کوتاهی را با فرد مجهول الحالی در فضای مجازی داشتم پیرامون اعتبار نسبی منابع سریانی در مقابل منابع اسلامی؛ وی که گویا دانشجویی در حال تحصیل در رشته ای مرتبط با زبان سریانی یا تاریخ و بشدت دچار جو گرفتگی و تحت تأثیر ایران باستان خاصه دوران اشکانی بود، بطور جد اصرار میکرد امروزه دانشمندان روی به منابع سریانی آوردند و در موارد متضاد بین این منابع با منابع اسلامی مثل کیفیت قیام مختار یا... بیشتر کفه ترازو باید به نفع این منابع باشد و منابع اسلامی ماحصل دوره عباسیان و تاریخ نگاری حکومتی هستند و از آن دوران برخی مقوله ها مثل اختلاف شدید بین عرب و عجم باب شد و در زمان امویان این چنین نبود و...!.
بسم الله الرحمن الرحیم
بر اساس آیه 96 سوره آل عمران بیت الله الحرام در مکَّة المکرَّمة اولین معبدیست که خداوند برای نیایش و پرستش خود توسط مردم بر روی زمین قرار داد. در متن این آیه یک نکته نهفته است و آن اینکه بنابر آیات شریفه 127 سوره بقره و 37 سوره ابراهیم و 26 سوره حج، حضرت ابراهیم خلیل الله (علیه السلام) بهمراه فرزندشان حضرت اسماعیل (علیه السلام) یا بنا کننده و یا تجدید بنا کننده کعبه بوده اند. از طرفی دیگر این مقوله بوضوح با محتوای آیین زرتشت در دو وجه دارای تضاد است.
بسم الله الرحمن الرحیم
لوسیوس فلاویوس آریانوس از مورخین یونانی عهد باستان در کتاب معروف خود یعنی آناباسیس اسکندر در رابطه با چگونگی مجازات اردشیر پنجم (با نام بسوس، شاهزاده هخامنشی و قاتل داریوش سوم که مدت کوتاهی بعد از مرگ وی خود را پادشاه خواند) توسط این شاه مقدونی میگوید:
بسم الله الرحمن الرحیم
در رابطه با گنج پنهان داریوش سوم مطالب متعددی در فضای مجازی به چشم میخورد که جملگی تا جایی که رصد کردم با اینکه متنی مشابه دارند بدون سند هستند. از طرفی دیگر برخی مطالب مربوطه هم بعضاً حاوی عنوان از جهتی اغراق آمیز همچون «بزرگترین گنجینه ایران» بودند. من برآن شدم تا در این پست با استناد به یک مأخذ قابل استناد در رابطه با این گنجینه قلم فرسایی بکنم و قبل از نقل متن کتاب مربوطه باید عرض کنم بنظر میرسد اکثر چیزی که در فضای مجازی ازین گنج پنهان نقل شده از همین مأخذ میباشد [مثل گزارش روزنامه ابتکار در سال 1396 (اینجا) و وبسایت الی گشت در سال 1397 (اینجا) که وبسایت خبری آفتاب نیوز هم در همان تاریخ آنرا باز نشر کرده است (اینجا) و یا متن وبسایت به اشتراک گزاری محتوای Atchuup (مورد هفتم در اینجا) که بدون تاریخ و ارجاع و نام نویسنده است] اما بنابر دلایلی نامعلوم هیچ یک از صفحات مجازی که من چک کردم نامی ازین کتاب نبردند و اصلاً منبعی را معرفی نکردند.
بسم الله الرحمن الرحیم
اصلی ترین ایرادی که باستان پرستان به پدر علم تاریخ یعنی هرودوت هالیکارناسی میگیرند برخی روایت های بظاهر عجیب و غریبی میباشد که وی نقل کرده است. از آن جمله این دسته از روایت ها تیره بودن نطفه هندیان و مورچه هایی در هند هست که بزرگتر از روباه اند. پیشتر پاسخی فلسفی به بخشی ازین روایات که بنظر میرسد حاصل مشاهده مستقیم خود هرودوت نیستند دادم (بنگرید به مورد ج در اینجا) اما در این پست میخواهم از زاویه ای دیگر به این مهم بپردازم. جدای از روایت تیره بودن نطفه هندیان که شاید ریشه در روایتی واقعی (البته نه بصورت مطلق یا اکثریت) داشته است* در اینجا مورچه های بزرگ مد نظر هرودوت را بررسی خواهم کرد. هرودوت در کتاب سوم بند 102 اثر مشهور خود یعنی تواریخ میگوید:
بسم الله الرحمن الرحیم
شاهان پارسی همچون کوروش دوم و داریوش یکم عموماً در ابتدای کتیبه هایی که ازیشان برجای مانده خود را با القابی خاص معرفی میکردند که بیشتر جزء القاب رایج میان شاهان بین النهرینی بوده است. برخی ازین القاب توجیهات خود را دارند چنانچه بعنوان مثال وقتی داریوش یکم در بند یک ستون یکم از کتیبه بیستون میگوید: «the great king, king of kings, the king of Persia [Pârsa], the king of countries (I) شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه پارس، شاه کشورها» مشخصاً منظورش از شاه شاهان پادشاه حاکمان ساتراپ ها بوده و منظورش از کشورها هم همان ساتراپ هاست.
بسم الله الرحمن الرحیم
پیشتر بصورت مفصل طی سلسله پست هایی مربوط به خدمتکاران جنسی وجود اینان را که غالباً شاغل در حرمسرا بودند از دوران ماد تا ساسانیان بیان کرده بودم. در این پست میخواهم به یکی از اسنادی بپردازم که از آن میتوان در جهت وجود حرمسرا و خدمتکاران جنسی در دوران عیلام باستان بهره برد. تِپتی اَهَر پادشاه شوش و انشان [عنوان رایج برای خیلی از شاهان عیلام] جز پادشاهان سلسله کیدینو در دوران عیلامی میانه در قرن پانزده الی شانزده قبل از میلاد بوده است.
بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از دو پست که در آنها اسناد باستان شناسی مرتبط با حجاب زنان در دوران مادها تا ساسانیان را بطور اجمالی بررسی کرده بودم در این پست میخواهم به سراغ دوران پیشا هخامنشی و یکی از تمدن های مطرح تاریخ بشر یعنی عیلام بروم. در نهایت بر اساس سه پستی که در وبلاگ منتشر کردم میتوان نتیجه گرفت از دوران عیلامیان تا ساسانیان حجابی خیلی نزدیک به حجاب اسلامی (و در مواردی دارای اختلاف فاحش با آن) هیچگاه در ایران باستان بر اساس اسنادی که در اختیار داریم بین اکثریت مردم اعم از اشراف و رعایا و کنیزان رواج نداشته است.
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر خاطرتان باشد چندی پیش دکتر حسن محدثی گیلوایی (دارای دکترای جامعه شناسی) از منتقدین ناسیونالیسم مبتنی بر باستانگرایی طی نوشته هایی در کانال تلگرامی خودشان به نقد کوروش دوم و ایران باستان پرداختند که اظهارات ایشان با واکنش بشدت تند باستان پرستان و حتی باستانگرایان مواجه شد [من در وبلاگ بطور کل از عنوان باستان پرستی برای اشاره به باستان گرایان افراطی استفاده میکنم]. گرچه برخی واکنش ها مثل یادداشت زمانی مقدم در روزنامه فرهیختگان با رعایت متانت و ادب همراه بود اما از باستانگرایان سرشناسی همچون دکتر شهرام جلیلیان تا برسد به سمپات های باستان پرست بی هویت و نشان در فضای مجازی گویا واکنشی تند و سخت نسبت به اظهارات دکتر گیلوایی اتخاذ شده است.
