بسم الله الرحمن الرحیم
پیرامون مغان بحث بسیار است لکن در این پست ما با بررسی سخنان هرودوت و استرابو و دو نقل قول از دستور دهالا و موبد کوروش نیکنام میخواهیم رابطه بین مغان و آیین زرتشت را بصورت اجمالی بررسی کنیم و در پایان ببینیم سخن دستور دهالا معتبر است یا موبد نیکنام.
بسم الله الرحمن الرحیم
حسن پیرنیا پیرامون تعصب پارسها بر روی زنانشان اشاره به گواهی مورخان یونانی و رومی کرده و عنوان میکند:
بسم الله الرحمن الرحیم
در این لینک مقاله ای ترجمه شده پیرامون گارد جاویدان که در وبسایت دانشنامه تاریخ جهان منتشر شده و بعد از دیدنش دو اشتباه مهم در آن توجه ما را جلب کرد، نخست اینکه در آن متن گفته میشود:
بر اساس تاریخ سنتی ایرانیان، گارد جاویدان ابتدا توسط فرمانده ی خود پانته آ ارتشبد و همسرش فرمانده آریاسب پس از شرکت در نبرد اوپیس در سال ۵۳۹ ق.م تشکیل شده است. گفته می شود که پانته آ ارتشبد پس از سقوط بابل به دست کوروش کبیر، حکمران آن منطقه بوده و گارد سرآمد و زبده جاویدان را در همان زمان ایجاد کرده است. گمان می رود که او همچنین فرمانده اول گارد جاویدان بوده است که بر اساس مدارک موجود در مقبره ها و گفته های تاریخ دانان یونانی و رومی که ثابت می کند زنان در درجات بالای ارتش پارسیان خدمت می کرده اند، بسیار محتمل می باشد.
بسم الله الرحمن الرحیم
در رابطه با مقوله جزیه در قرون اولیه فتح ایران بحث بسیار است، از تعلق یا عدم تعلق گرفتن جزیه به زنان و کودکان و بردگان در فقه تا کم و کیف دریافت آن توسط حاکمان، از مقایسه اش با مالیات زمان ساسانیان تا چگونگی رفتار با نو مسلمانانی که زرتشتی بودند (در موردی حاکم حتی از ایشان نیز جزیه میگرفته) در اینجا اما میخواهم مقوله جزیه را بصورت کلی در نگاه دو مستشرق بررسی کنم.
الف) ادوارد براون پیرامون جزیه آنرا مقوله ای کاملاً عادلانه خوانده و میگوید:
بسم الله الرحمن الرحیم
بررسی بخش آیین زرتشت مقاله «ازدواج موقت در دین زردشتی و اسلام» از دکتر حسین بادامچی، دکتر کلثوم غضنفری و خانم پروین داوری
لینک دسترسی به مقاله (اینجا)
نویسنده: مدیر وبلاگ مکتب رئالیسم
بسم الله الرحمن الرحیم
پیرامون زادروز زرتشت بودن ششم فروردین ماه دو نقد اساسی وجود دارد. اولی در فضای مجازی بقدر کافی پرداخته شده و من نیز به زعم خودم بدان اشاره کرده و بعد از آن نقد دومی را که بنظرم نقد تازه ای می آید عنوان میکنم:
الف) درست است که ششم فروردین در یکی از متون پهلوی بنام «ماه فروردین، روز خورداد» روز بسیار مقدسی شمرده میشده و مناسبت های مختلفی برای آن بیان شده است لکن زادروز اشو زرتشت دیده نمیشود و ششم فروردین صرفاً روز مناجات زرتشت با اهورامزداست. ترجمه دکتر بهار ازین متن در دسترس است و در آن میخوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از مهم ترین رکن های آیین زرتشت ثنویت آن است لکن زرتشتیت نوین سعی کرده خودش را تا حد امکان مشابه ادیان ابراهیمی کرده و منکر ثنویت شود، برای این مهم بنگرید به دیدگاه تنی چند از مشاهیر آیین زرتشت در عصر حاضر (به قسمت هایی که در متن نقل قول ها بولد کردیم توجه داشته باشید):
بسم الله الرحمن الرحیم
آنچنان که پروفسور کریستنسن نیز سخن پروفسور نیبرگ را تأیید میکند ماه زرتشتیان سی روز داشته و هر روز آن به نام خدایی بوده است (1)، سال در گاهشماری زرتشتیان نیز دوازده ماه دارد + یک پنج روز آخر سال که به آن پنجی نیز میگویند [که جمع روزهای سال بشود 365 روز]. هر روز ماه بنام یک ایزد در آیین زرتشت است. نام ایزدان این روزها را در اوراد سی روزه کوچک و سی روزه بزرگ در خرده اوستا که یکی از بخش های اوستا (کتاب مقدس زرتشتیان) است میتوانیم ببینیم که متن ترجمه سی روزه کوچک بدین صورت میباشد [فرقی بین سی روزه کوچک و بزرگ در نامگذاری روزها نیست و در این خصوص یکسان هستند، در موارد دیگری متفاوت اند که از زبان دکتر ابراهیم پورداوود بدان خواهیم پرداخت]:
بسم الله الرحمن الرحیم
عموماً نشان شیر و خورشید که در پرچم ایران از زمان شاه عباس یکم صفوی استفاده شد توسط برخی باستان پرستان نشانی باستانی-ملی معرفی شده و سعی در پیوند زدن آن با ایران باستان را دارند، در این نوشتار سعی داریم با بررسی اسناد و ارائه ادله منطقی و عقلی اثبات کنیم که این استفاده از شیر و خورشید در پرچم نه باستانی و مربوط به ایران باستان که کاملاً مرتبط با مسلمانان و عقیده حکام مسلمان است و هیچ ربطی به ایران باستان ندارد. در خلال این نوشتار هم از سخنان صحیح احمد کسروی استفاده و هم سخنان اشتباهش را مستند و با ارائه دلیل نقد میکنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
با بررسی روایات می‌توان به این نتیجه رسید که فاتح واقعی آذربایجان حُذیفه بن یمان است و خلیفه دوم پس از فتح الفتوح، سپاهی را به فرماندهی عروه بن زید خیل طائی برای تصرف ری و جَریر بن عبدالله بَجلی را برای فتح هَمَدان فرستاد و لشکری را به فرماندهی حُذیفه بن یمان، صحابه رسول خدا (ص)، مامور فتح آذربایجان کرد. هنگامی که خبر حمله مسلمانان به مرزبان اردبیل رسید، وی نیروهای نظامی خود را از مناطق با جروان، میمند، میانه، سراه و شیز فراهم آورد و چند روزی با سپاه حُذیفه جنگید ولی هنگامی که مقاومت را بیهوده دید، با حذیفه پیمان صلح بست و مقرر شد سالیانه هشتصد هزار درهم خراج بپردازند و مسلمانان کسی را نکشند و اسیر نگیرند و آتشکده‌ها را خراب نکنند و متعرض کردهای بلاسمان و سبلان و ساترودان نگردند و مانع انجام مراسم مردم شیز و جشن‌های زرتشتی‌ها در آتشکده بزرگ آنان نیز نگردند (بلاذری، 1398ق: 321). ذکر نام آتشکده شیز در این پیمان‌نامه نشان از اهمیت این شهر از نظر دین زردشت دارد و از سوی دیگر احترام مسلمانان را به معابد و مراسم زردشتیان نشان می‌‌دهد.
این روایت را می‌توان به لحاظ سند و متن، معتبر دانست زیرا:
