بسم الله الرحمن الرحیم
امروز صبح بعد از فراز و نشیب هایی خبر فوت رئیس جمهور بهمراه تنی چند از مقامات کشوری منتشر شد. بجز آیت الله آل هاشم که شخصاً برایشان احترام زیادی قائل بوده و هستم لکن پیرامون فرد شاخص فوت شده دیگر حرف دارم و برای بقیه هم سخنی ندارم جز اینکه چاکرینی بودند تابع اوامر. ما زمانی در مسیحیت شاهد بودیم از افراد شناخته و ناشناخته قدیس سازی میکردند مثل رساله اعمال شهدای سریانی؛ در حالیکه حول وقایع زمان شاهپور دوم و... اینان نیز مقصر بودند و در برخی مواقع حکومت ساسانی را تحریک میکردند اما در رساله هایشان این مقوله بالکل نادیده گرفته شده و یکسره شاهان ساسانی را در زمان های آزار و اذیتشان اهریمنی و هر مسیحی که بدست این حکومت کشته میشد را شهید میخواندند. وقتی به منابع سریانی صدر اسلام هم نگاه میکنیم متوجه همین مقوله میشویم، این نویسندگان اساساً کل وقایع دنیا را حول خود و کلیسایشان تعریف میکردند حتی فتح ایران توسط اعراب را!!، بعبارتی خود و بزرگان خود را پیش فرض قدیسه هایی میدانستند که دنیا دور اینان چرخیده و هر اتفاق ناگواری برایشان از طرف هر حکومتی بیافتد مقصر آن حکومت و هر اتفاق خوبی بیافتد بخاطر خودشان است.
